Tag Archives: 20ste eeuw

Geschiedenis blog

Het Steen in Antwerpen: geschiedenis

Wanneer je de stad Antwerpen bezoekt kan je niet om Het Steen heen. Maar wat is eigenlijk de geschiedenis van Het Steen in Antwerpen? Die leg ik je hieronder kort uit.

Wat is Het Steen in Antwerpen: geschiedenis

Het Steen, ook wel ‘T Steen genoemd, is één van de belangrijkste historische gebouwen in de stad Antwerpen. Telkens ik een stadswandeling maak passeer ik er even. Sinds de renovatie van Het Steen kan je er ook heerlijk op wat bankjes onder de bomen zitten mét een mooi uitzicht op de Schelde. Natuurlijk dé rivier van ‘t Stad!

Het Steen is trouwens ook het oudst bewaarde gebouw van Antwerpen. Het stamt uit het eerste kwart van de 13de eeuw en vormde het poortgebouw van de daar gelegen Antwerpse burcht. Later werd het, tot zelfs in de 19de eeuw, gebruikt als gevangenis en erna als tehuis voor oorlogsinvaliden. Sinds het midden van de 19de eeuw is het gebouw in het bezit van de overheid.

De overheid richtte er lange tijd een museum in. Maar toen ik het in 2022 bezocht was Het Steen al volledig gerenoveerd en helemaal omgetoverd tot een modern bezoekerscentrum. Net zoals zovele anderen had ik wat schrik toen ik de plannen zag, waar het historische gebouw gemixed werd met een hypermodern toeristisch bureau. Maar ik moet toegeven: het is geslaagd. Je kan vlot het historische gebouw bezoeken, zonder problemen geraak je in het modern toeristisch gebouw en op een natuurlijke manier geraak je op platform aan de Schelde met een mooi uitzicht.

Het Steen in Antwerpen: het gebouw

Wanneer je dit historisch gebouw bezoekt, zal je verschillende leuke dingen opmerken. Van mooie architectuur tot bodemloze putten, Het Steen in Antwerpen heeft het allemaal.

Zoals je hierboven op mijn foto al snel merkt, zie je verschillende versieringen aan de gevels. Deze zijn mooi gemaakt (en gerenoveerd) en geven je wat meer informatie over de geschiedenis van de stad Antwerpen. Zeker het wapenschild is eentje om zeker in detail te bekijken.

Het Steen in Antwerpen: legendes

Natuurlijk heeft een gebouw zoals Het Steen in Antwerpen niet alleen een geschiedenis, maar ook een rijk verleden vol legendes.

Zo speelt het een rol in, naar mijn persoonlijke mening, één van de beste albums van Suske en Wiske: de 7 Schaken. Hierin wordt de stichtingslegende van Antwerpen uit de doeken gedaan door het verhaal van Antigoon de reus en de Romeinse soldaat Brabo. Een verhaal dat je trouwens ook uitgebeeld ziet op de fontein op de Grote Markt van Antwerpen, voor het stadhuis.

Volgens bovenstaande legende woonde de reus Antigoon zelfs in Het Steen, waar hij de schepen op de Schelde terroriseerde. Die legende zou zelfs de naam aan Antwerpen (= ‘Handwerpen’) hebben gegeven, alhoewel een meer realistische ontstaansgeschiedenis van Antwerpen misschien wel interessanter is om te lezen.

Ook in andere albums van Suske en Wiske speelt Het Steen een rol. Net zoals in liedjes van Bobbejaan Schoepen.

Waar ligt Het Steen in Antwerpen?

Als je Antwerpen bezoekt, dan moet je eigenlijk ook Het Steen bezoeken. Ik passeer er altijd wel tijdens mijn stadswandeling. Je vindt het terug aan de rechteroever van de Schelde.

Waarschijnlijk passeer je tijdens je bezoek aan ‘t Stad al de Meir en de Grote Markt. Als je dan doorsteekt via een van de zijstraten van de Grote Markt kom je terecht bij de Schelde. Al van de Grote Markt kan je de oever zien liggen. Onderweg passeer je ook nog de Onze-Lieve-Vrouwe Kathedraal van Antwerpen en de ruien, die ondergrondse kanalen die nu nog altijd onder de stadsstraten lopen en zowel te bewandelen als te bevaren zijn.

Kom je aan bij Het Steen, dan zie je de mooie en monumentale ingang van het historische gebouw. Met links vooraan een andere legendarische figuur uit de Antwerpse folklore: Lange Wapper.

Aan de oevers van de Schelde vind je trouwens niet alleen Het Steen. Zoals ik al zei kan je er gezellig zitten op de bankjes onder de bomen met uitzicht op het water en de rivierbus. Maar je kan er ook wandelen op de voorziene platformen en genieten van het uitzichten. Wandel je een eindje verder, dan kom je aan op die andere hotspot in Antwerpen: het Eilandje met musea zoals het MAS en het Red Star Line Museum. Ook aanraders, zoals zoveel andere plekjes zoals het Letterenhuis.

Verder lezen:
Wikipedia
Stad Antwerpen – Het Steen bezoeken
Stad Antwerpen – Weetjes

Historische series

Review: Clark Olofsson – de man van het Stockholsyndroom

In mei 2022 bracht Netflix een nieuwe serie uit, getiteld: Clark. De premisse: “Het ongelooflijke verhaal van de meest bekende gangster uit Zweden, Clark Olofsson, die voor de term Stockholmsyndroom zorgde.”

En of Clark Olofsson een bekende, en even bizarre, gangster was in de jaren 1960, 1970 en 1980. En of Clark Olofsson gezien kan worden als de man die ons het Stockholmsyndroom liet kennen. Maar of je dat allemaal door deze serie te weten komt? Of ze de moeite waard is om te zien? Dat lees je hieronder in mijn recensie van de historische netflix serie Clark.

Wie is Clark Olofsson?

Laten we het eerst eens hebben over het hoofdpersonage van de Netflix serie Clark: Clark Olofsson.

Clark Olofsson werd in 1947 geboren in Zweden. Zijn jeugd is vrij onduidelijk, maar wat bekend is dat hij en zijn zusjes in een moeilijke thuissituatie opgroeiden. De vader was alcoholieker en de moeder werd later opgenomen in een psychiatrische instelling.

Hij zou al snel opgroeien tot een probleemzoeker. Binnenbreken in huizen en de drankenkasten leegdrinken of kleine diefstallen plegen, tot het beroven van banken op een zo nonchalant mogelijke manier. Soms denk je dat hij graag in de gevangenis zat. Maar dan doet hij weer zijn best om eruit te ontsnappen. En dat allemaal terwijl hij de ene na de andere vrouw verslindt.

Of zijn jeugd een verklaring kan zijn voor zijn volwassen gedrag? Dat is voer voor psychiaters. Maar dat Clark Olofsson een bizar leven zou hebben mag wel duidelijk zijn. Hij groeide immers uit tot de meest bekende Zweedse gangster, en misschien zelfs tot de meest bekende gangster ooit. Niet dat veel mensen zijn naam kennen, maar wel het pyschologisch fenomeen dat naar hem vernoemd werd: het Stockholsyndroom.

Wat is het Stockholmsyndroom?

Het Stockholsyndroom werd voor de eerste keer beschreven door één van de grootste stunten die Clark Olofsson heeft gedaan. Tijdens een bankoverval werd hij immers uit de gevangenis gehaald en de bank ingestuurd om te onderhandelen met de overvaller, die hij persoonlijk kende.

Clark Olofsson deed dit echter met zoveel zwier en bravoure, terwijl hij stiekem mee de bank overviel, dat sommige vrouwen als een blok voor hem vielen.

Het Stockholmsyndroom wordt immers gekoppeld aan ons psychologisch beschermingsmechanisme waarbij we tijdens een traumatische ervaring positieve gevoelens creëren voor een bedreiging. In dit geval een bankoverval. Het zou immers niet de eerste keer zijn dat Clark Olofsson vrouwen kon verleiden terwijl hij nonchalant een bank overviel of een andere misdaad pleegde.

Clark Olofsson in België

Niet enkel Zweden of het Stockholmsyndroom zijn te koppelen aan deze gangster. Ook België, en zelfs het rustige landelijke Limburg, spelen een rol in zijn leven én in de Netflix serie.

Olofsson leerde hier immers zijn laatste vrouwen kennen en woonde er lang met zijn gezin. Hij kon het uithalen van misdadige streken echter niet laten en na verschillende rustige jaren raakte hij weer verstrikt in de drugshandel, waarvoor hij alweer de gevangenis invloog. Op het moment van schrijven verblijft hij nog steeds in de Belgische gevangenis van Vorst, wachtend op zijn vrijlating om zijn laatste jaren als vrij man te kunnen spenderen. Wanneer hij vrijkomt zal Clark Olofsson immers al een echte senior zijn.

Review: de Netflix serie Clark

Laat me na al deze achtergrondinformatie dan maar eens beginnen aan een recensie of review van de Netflix serie Clark. Is het de moeite de serie te bekijken? En zo ja, leer je er meer over zijn geschiedenis of het Stockholmsyndroom?

De cast is in elk geval de moeite, zeker hoofdrolspeler Bill Skarsgard, die we ook kennen als de horrorclown IT. Ook in deze serie, die 6 aflevering van elk een uurtje lang is en in het Zweeds is, speelt hij zoals alleen maar de acteurs uit de Skarsgard-familie kunnen spelen: goed, maar met een heel grote bizarre hoek af. Mix dat met snel monteerwerk en moderne camerastandpunten en je kan je al inbeelden dat dit allesbehalve een documentaire is, maar wel een entertainende fictieserie gebaseerd op waargebeurde feiten.

Laat me echter vooral het facet van het Stockholmsyndroom al teleurstellend noemen. De overval komt in een aflevering wel aan bod, maar echt veel uitleg over het Stockholsyndroom kom je niet te weten. dit is dus geen psychologische of analytische serie. Ik noem het liever een bizarre roadtrip door het leven van deze gangster.

Over Clark Olofsson zelf kom je ook niet heel veel te weten. Enkele situaties uit zijn miserabele jeugd komen op gepaste momenten als flashback wel terug. Maar de serie zaait bewust zelf de twijfel of je zijn volwassen gedrag hieraan kan koppelen of niet. Daarnaast is dichterlijke vrijheid en weglaten van feiten ook eigen aan deze serie.

Het leven van de gangster Clark Olofsson is echter wél heel vermakelijk: humor, bizarre situaties, een womanizer die zich uit elke confrontatie met de politie uitpraat…het komt er allemaal in terug. Terwijl het zich ook nog eens afspeelt tijdens de verwarrende maar vrije jaren 1960 en 1970.

Besluit: recensie Clark – Netflix serie

Raad ik je nu deze Netflix serie over Clark Olofsson aan? Dat hangt heel sterk af van wat je verwacht. Het is, zoals ik al aanhaalde, eerder een amuserende serie gebaseerd op waargebeurde feiten, dan een historisch relaas.

Ben je het type dat meer de true crime docuseries of films bekijkt? Of de meer serieuzere thrillers zoals bijvoorbeeld een se7en of Gone Baby Gone? Dan denk ik niet dat Clark als miniserie iets voor jou zal zijn.

Wil je echter op een entertainende, wat bizarre en chaotische manier wat meer, maar ver van alles, te weten komen over het liederlijke leven van deze Zweedse gangster? Dan kan ik alleen maar zeggen: veel kijkplezier!

Bronnen:
Netflix
Wikipedia Clark Olofsson
Stockholmsyndroom
Foto Clark
Foto overvaller

Geschiedenis blog

Drakentanden als tankversperring: uitgelegd

Tijdens de meest recente oorlog in Europa kwamen ze weer in gebruik: de drakentanden als anti tankversperring. Maar wat is dit anti tank wapen dat als wegversperring tijdens oorlogen wordt gebruikt? En waarom heeft het zo een aparte naam als drakentanden? Dat zoeken we uit in dit blogartikel.

Wat zijn drakentanden (Höckerhindernisse)?

In dit blogartikel heb ik het over drakentanden. Maar daar bedoel ik niet het drakentanden snoep mee, maar wel de versperring die als anti tank wapen wordt gebruikt. In Nederland, België en Duitsland kennen we ze vooral van de Siegfriedlini en de Atlantikwall.

Kort gezegd zijn drakentanden rijen betonnen blokken die als tankversperring dienst doen. Ze hebben de vorm van plompe piramides maar dan met een platte top. Die simpele vorm maakt het mogelijk om ze vlot op grote schaal te maken. Mispak je trouwens niet aan hun hoogte, die vlot over één meter of anderhalve meter kan gaan.

Omwille van hun vorm, hun plaatsing in rijen en hun gebruik worden ze drakentanden genoemd, in het Engels Dragon’s Teeth. Maar de Duitse benaming is misschien nog de meest correcte: Höckerhindernisse.

Deze betonblokken worden in verschillende rijen achter elkaar opgesteld, waarbij de eerste lager zijn dan de rijen erachter. Op die manier wordt een tank die hierop rijdt ‘opgetild’ door de lagere drakentanden en vastgezet op de hogere erachter. Het legervoertuig zal hierdoor vast komen te zitten en (zware) schade oplopen en het voertuig moest verlaten worden. Je kan drakentanden dus zeker als een anti tank wapen zien.

Het zijn echter niet de enige mogelijke anti tank wapens. Je hebt natuurlijk de specifieke raketten, maar ook tankmuren of tankgrachten. Drakentanden werden echter opgericht waar men tankgrachten niet kon graven. Niet elke ondergrond is immers geschikt om de grote tankgrachten te graven. Wanneer dit het geval was, of de tankmuur had een zwakke plek, dan konden drakentanden als extra verdediging dienen in de vorm van een antitankversperring.

Wie vond de drakentanden uit? Wanneer werden drakentanden gebruikt?

Het was het Duitse leger dat de drakentanden uitvond, en dat tijdens de Tweede Wereldoorlog. Daarom is de Duitse term Höckerhindernisse ook de meest toepasselijke, hoewel een benaming als drakentanden wel meer tot de verbeelding (en angst) speelt.

Die Tweede Wereldoorlog startte met de Blitzkrieg tactiek van Hitler. Al snel bleek dat het nazileger gemoderniseerd en geavanceerd was. Denk maar aan de snelheid van de Blitzkrieg aan het westelijk front of uitvindingen zoals de V1 en V2 raketten. Het is dus niet zo verwonderlijk dat ook dit Duits leger de drakentanden als antitankversperring introduceerde.

Wil je trouwens meer weten over het einde van de Tweede Wereldoorlog in het westen? Dan kan ik je aanraden dit blogartikel erover te lezen.

Waar kan je drakentanden vinden? Duitsland, Nederland en België

Wil je drakentanden eens ter plekke zien? Dat kan! Er zijn nog verschillende locaties waar je deze antitankversperring kan terugvinden. Vooral aan de grens met Nederland en Duitsland, maar ook in België.

Zo bestond de bekende Siegfriedlinie, als onderdeel van de Westwall, uit drakentanden. Maar niet alleen aan de Nederlands-Duitse grens vind je ze. Ook aan de Atlantikwall, aan de westkust in Europa, vind je nog verschillende plekken waar je drakentanden kan vinden.

Wil je eens zo een wandeling maken? Dan mag je me altijd eens contacteren voor meer informatie!

Drakentanden als antitankversperring: besluit

Ze zien er misschien wat vreemd uit, die rijen betonnen piramides. Maar ze hadden wel hun nut als antitankversperring en dus anti tank wapen.

Je kan ze tijdens sommige wandelingen nog altijd terugvinden. Wat wel de moeite waard is, als je weet dat ze deel uitmaakten van kilometerslange verdedigingslinies die door het Duitse nazileger tijdens de Tweede Wereldoorlog waren opgebouwd.

Bron:
Wikipedia
Foto’s:
Wikipedia
Pexels

Geschiedenis blog, Historische film - drama

Film review: The King’s Man

Je zou het niet meteen op een geschiedenisblog verwachten, een The King’s Man review. Deze film wordt immers gecategoriseerd als een spionagefilm of avonturenfilm. Toch is het thema van The King’s Man, uit 2021, zo goed als volledig historisch. Daarom vond ik het de moeite waard om er deze film recensie over te schrijven.

The King’s Man (2021): de film

Laat me eerst even uitleggen waar de film The King’s Man over gaat. Een film die door de Covid-19 pandemie uitgesteld in de zalen kwam in 2021.

De naam doet misschien al een belletje rinkelen. Het is immers het derde deel in de reeks van de Kingsman films met hoofdpersonage Gary ‘Eggsy’ Unwin, gespeeld door Taron Egerton, ook bekend van zijn rol als Elton John in Rocketman. In dit derde deel The King’s Man doet Taron Egerton echter NIET mee. Iets wat veel fans van de filmreeks jammer vonden.

Waarom speelt Egerton niet meer mee? Simpel: de film The King’s Man speelt zich immers af in een periode ver vóór de eerste twee delen af, en is dus een soort prequel. We zien in dit derde deel immers het ontstaan van het geheime genootschap dat we in de eerste twee delen al leerden kennen.

Dat genootschap ontstond volgens deze film tijdens de crisis van de Eerste Wereldoorlog. En het is net die context die het waard maakt om The King’s Man review voor deze historische blog te schrijven.Want het is natuurlijk geen puur historische film zoals het geval is bij de andere filmrecensies die ik al schreef, zoals die van The Revenant, Fury, Jurassic Park, Le Mans 66, Master and Commander en Tulip Fever.

The King’s Man review

Waarom vond ik The King’s Man film nu goed? Wel, het is sowieso een avontuurlijke film met een sterke cast (onder andere Ralph Fiennes, Djimon Hounsou en Gemma Arterton). Dus als ontspanning kan de film al zeker tellen.

Maar mijn historisch hart was blij verrast tijdens het zien van deze film. Want het verhaal kan je grotendeels historisch correct noemen…tot natuurlijk het verhaal van The King’s Man ertussen wordt geweven.

Wat ik hiermee bedoel (een voorbeeldje zonder al te grote spoiler): de aanslag op Franz-Ferdinand die het vuur aan de lont van de Eerste Wereldoorlog stak wordt uitvoerig uit de doeken gedaan én getoond zoals het was. Alleen mislukte de eerste poging tot aanslag per toeval. Maar in de film wordt dan gedaan alsof het door toedoen van een lid van The King’s Man was.

Verder zijn er ook talloze verwijzingen naar historische figuren, zoals bijvoorbeeld ook Raspoetin.

Enerzijds vond ik de film daarom goed: het toont verschillende stukken geschiedenis uitgebreid en toch wel historisch correct te noemen. Ik denk dat een groot deel van de aanwezigen in de bioscoopzaal meer over de Eerste Wereldoorlog heeft geleerd, dan dat ze ooit in de klas deden.

Anderzijds kan het ook een nadeel zijn: want samen met de (vele) historisch correcte scènes wordt er ook veel fictie in verweven. Dit kan bij de kijkers een ander beeld van de geschiedenis creëren. En dat is toch een situatie die we best in het oog houden en genoeg context geven tijdens een les of via sterke en toegankelijke documentaires, boeken of podcasts.

The King’s Man (2021) recensie: besluit

Na het lezen van deze The King’s Man review heb je waarschijnlijk door dat ik de film de moeite waard vindt om te kijken. Zeker als je de eerste twee delen al leuk vond.

Wat je echter ook in deze recensie van The King’s Man film kon lezen, is dat de film naar mijn mening als geschiedenisleerkracht ook een verrijking kan zijn voor de historische kennis van de kijker. Als natuurlijk de context wat bewaard wordt, want er wordt wel fictie tussen de historische feiten verweven.

De film verdiende dus zeker meer kijkers. Want door de uitgestelde release waren het aantal ticketkkopers en de box office voor deze film lager dan verwacht.

Een leuke film om te kijken dus, zeker als je van geschiedenis houdt, maar hou feiten en fictie goed gescheiden!

Bron:
IMDB

Geschiedenis blog

Operation Mincemeat: uitgelegd

Je zou ondertussen wel al denken dat we alles over de Tweede Wereldoorlog al weten. Ik bedoel, na al de boeken die er zijn geschreven, de films die geproduceerd werden, de ontwikkelde series die we zagen of de geschiedenislessen die we hoorden, het is logisch dat wereldoorlog 2 je een beetje een ‘been there done that’ gevoel geeft.

En toch val je soms nog eens op een verhaal dat we nog niet kenden, dat we nog niet hadden gehoord, maar dat wel razend interessant is. Een voorbeeldje is het concentratiekamp Sylt op de Britse eilanden, maar in dit artikel wil ik over een ander verhaal spreken: Operation Mincemeat (= Operatie Mincemeat).

Spoiler alert: als je de recente film 'Operation Mincemeat' nog wilt zien, dan raad ik je af dit artikel verder te lezen. Want ik leg op deze pagina uit over wat deze operatie ging, hoe ze verliep en hoe ze eindigde.

Wat betekent mincemeat: vertaling

Het Engelse woord ‘mincemeat’ is niet zo bekend of veel gebruikt. Daarom wil ik het eerst graag hebben over de vertaling, alhoewel die weinig te doen heeft met oorlog of militairen.

De vertaling van mincemeat is pasteivulling. Het soort dat je in Groot-Brittannië kan eten: stukjes gedroogd fruit, kruiden en specerijen en vaak ook wat vleesstukjes, verpakt in gebakken bladerdeeg. Verder kan het nog bestaan uit suikers, appels, rozijnen…elk recept voor een pasteitje kan verschillen.

Een echt indrukwekkende naam is het dus niet, toch? Je denkt bij de benaming van militaire plannen aan bijvoorbeeld Operation Overlord, de benaming voor D-Day. Een pasteivulling is heel wat anders. Maar het was wél een indrukwekkende militaire operatie.

Wat was Operation Mincemeat tijdens de Tweede Wereldoorlog?

Wat was nu eigenlijk Operation Mincemeat tijdens de Tweede Wereldoorlog? Of, vertaald in het Nederlands: Operatie Mincemeat (of als je écht wilt: Operatie Pasteivulling).

Wel, Operation Mincemeat was een plan tijdens Wereldoorlog 2 om de vijand te misleiden. Het was de Britse marine die het plan opstelde. De vijand: de fascistische regimes in Duitsland en Italië. Wanneer dit gebeurde: 1943.

Het doel van Operation Mincemeat was het onder de radar houden, het verbergen, van een geallieerde aanval op het Italiaanse eiland Sicilië. De bedoeling was dat dit pasteiplan de vijand op een dwaalspoor zou brengen dat hen ver van Sicilië leidde.

Deel 1 van het plan: een lichaam vinden. Meer bepaald het lichaam van een overleden man. En dat vond de Britse marine. Michael Glyndwr, een overleden dakloze man, kreeg postuum de eer om voor deze operatie te worden uitgekozen.

Het dode lichaam werd in een heus officierenkostuum van de Britse marine gehesen. Die Britse marine fabriceerde ook een hele identiteit rond deze nieuwe ‘officier’. Want vijandelijke spionnen zouden zeker het hele achtergrondverhaal willen uitspitten. Het dode lichaam kreeg daarom een vals paspoort, militair dossier waarin een hele carrière in het leger uit de doeken werd gedaan en nog andere details die het hele verhaal moesten ondersteunen. Zo werd een dakloze zogezegd een belangrijke persoon in de Britse marinestaf.

Deel 2: het dode lichaam moest ‘per ongeluk’ door de vijand gevonden worden. Dit mocht natuurlijk niet opvallen. Je kon moeilijk het lichaam in het centrum van Berlijn dumpen. Dan zou de vijand meteen doorhebben dat dit teveel toeval was en zo dus niet misleid worden.

Daarom spoelde het lichaam in Spanje aan. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Spanje een neutraal land. Officieel toch, want het hield heel nauwe banden aan Nazi-Duitsland. De Britse inlichtingendienst deed daarna haar best, of zo leek het toch om de schijn op te houden, om het aangespoelde lichaam van de ‘officier’ en zijn aktentas met ‘belangrijke’ papieren terug te bemachtigen. Deze moeite deed heel het zaakje op de radar van de vijandelijke inlichtingendienst komen, die in de val trapten en ook de documenten probeerden te bemachtigen.

Is Operation Mincemeat gelukt?

Ja, Operation Mincemeat lukte. De nazi spionnen trapten in de val en geloofden de documenten die ze op het dode lichaam van de valse officier vonden.

Op basis van deze valse informatie, verplaatsten de Duitsers hun troepen vanuit Frankrijk richting Griekenland. Net waar de geallieerden hen wilden hebben. Want nu konden ze vanuit het niets een landing op Sicilië lanceren.

Was Operation Mincemeat belangrijk?

Je kan stellen dat Operation Mincemeat belangrijk was. Vooral voor de vele levens die gespaard bleven, omdat de aanval als een verrassing kwam en er dus weinig fascistische tegenstand was.

Daarnaast vormde Operatie Mincemeat ook het begin van het einde van Benito Mussolini, de fascistische leider in italië. Het verdwijnen van zijn regime betekende dan ook weer een verzwakking van de fascistische zijde en dus het versnellen van het einde van de Tweede Wereldoorlog.

We kunnen dus besluiten dat Operation Mincemeat een niet te onderschatten rol in Wereldoorlog 2 speelde.

Operation Mincemeat: film en boek

Je kan meer over Operation Mincemeat lezen in het boek van Ben Macintyre, dat heel het verhaal uit de doeken doet.

Er bestaat ook een film over Operation Mincemeat, geregisseerd door John Madden, bekend van die andere historische – maar minder correcte – film: Shakespeare in Love.

Ben je benieuwd naar nog een ander weetje uit de Tweede Wereldoorlog? Lees dan zeker eens mijn artikel over het enige Nazi concentratiekamp in Groot-Brittannië: Sylt.

Bronnen en verder lezen:
History Rob
Foto’s: pexels.com