Tag Archives: Film review

Film review: 65 met Adam Driver

Een film review van 65, een langspeelfilm uit 2023 die zowel historisch als futuristisch is, mag niet ontbreken op deze blog. Maar of de film 65 met Adam Driver in de hoofdrol de moeite is? Dat is nog maar de vraag. Het antwoord lees je alvast in deze film recensie. En nee, spoilers kom je in deze review niet tegen.

De film 65: over wat gaat het?

De film 65 wordt bestempeld als een science fiction actiefilm. 65 doet zelfs regelmatig denken aan een horrorfilm zoals A Quiet Place, wat niet zo verwonderlijk is aangezien het van de hand van dezelfde schrijvers komt. Waarom dan toch bespreken op een geschiedenisblog? Wel, de 65 verwijst naar de toch wel legendarische tijd van 65 miljoen jaar geleden…inderdaad: de tijd toen dinosaurussen de wereld domineerden.

Ruimtepiloot Mills, gespeeld door Adam Driver, die we kennen als de opvolger van Darth Vader uit Star Wars, duikt weer op tussen de sterren en komt op planeet aarde ten tijde van de dino’s terecht. Die crash draait uit op een reddingsmissie van een jong meisje, Nevine, gespeeld door Ariana Greenblatt.

Je kan het al raden: het verhaal draait uit op de twee hoofdrolspelers, en ook zowat enige acteurs doorheen het grootste deel van 65, die achtervolgd worden door de meest uiteenlopende dinosaurussen.

Review van de film 65: fronsen van wenkbrauwen

In deze recensie van de film 65 moet ik toch wel zeggen dat ik verschillende momentjes in de film raar vond. Mijn wenkbrauwen heb ik toch een paar keren moeten fronsen.

Zo had je enkele dino’s die rechtstreeks uit Jurassic Park zijn geplukt, en waarschijnlijk daarom goedkoper waren op vlak van special effect en CGI. Ik bedoel hierbij ook bewust de oudste versie van de Jurassic Park/World franchise. Andere dinosaurussen zijn dan weer eerder ontsproten uit het creatieve brein van de makers dat even op hol leek te slaan.

Voor de geschiedenisfactor hoef je het dus niet te doen. De nadruk in deze film ligt, veel meer dan in een film als Jurassic Park of Jurassic World, op de actie.

Anderzijds zijn er op de editing tafel wat stukken uit de film geknipt. Zonder iets te willen verraden, maar als je 15 minuten lang ergens vastzit, je dan wilt wegvluchten voor een dino die op je afkomt en je in het volgende shot weer buiten staat, dan mis ik persoonlijk wel een paar stappen in het verhaal.

Verder recensie van de film 65: algemeen

Algemeen was ik halverwege al aan het aftellen naar het einde van de film. 65 lange minuten dus. Waarom? Omdat het verhaal toch wel voorspelbaar was.

Het verhaal van de film 65 volgt ook telkens hetzelfde stramien: mensen worden aangevallen door dinosaurussen en door een grote toevalligheid (en vaak een deus ex machina zoals ze in filmtermen zeggen) komt er een oplossing. Daar kom je naar mijn mening een paar keren mee weg, maar niet telkens opnieuw en al zeker niet in je beslissende eindscènes.

De teleurstelling in deze dinosaurusfilm doet me wat denken aan mijn enthousiasme over het Japanse Dinopark dat dan vooral een kinderpretpark met dinopoppen bleek te zijn.

Enkele goede dingen aan de film 65

Is er dan niets goed te zegen over deze film? Ik zou dan meteen denken aan Adam Driver, die ik nog wel een goede acteur vind en daarom de film draaglijk maakt. Laat dit spelen door een mindere acteur en ik had de film 65 voortijdig afgezet.

Verder vond ik de visuals nog wel sterk. De film bestaat zowat volledig uit green screen en CGI, maar er was niet echt een moment waarop je dat opmerkte. Dat droeg wel bij tot ietwat beleving. Alleen jammer dat het verhaal flinterdun was.

Besluit: review film 65 met Adam Driver

Zou ik deze film aanraden: niet snel. Behalve als je een breinloze actiefilm wilt zien en van dinosaurussen houdt. Dan is de film 65 wel iets voor jou.

De effecten zijn immers wel goed te noemen. Samen met het acteerwerk van Adam Driver maakt dat de film nog ietwat draagbaar. De actiescènes op zich zijn ook niet slecht te noemen.

Het storende is wel het ontbreken van een degelijk en meeslepend verhaal, waardoor de film heel voorspelbaar wordt. Conflicten en de spannende momenten worden ook gewoonweg té vaak opgelost met toevalligheden.

Je kan de film makkelijk vergelijken met de film A Quiet Place. Beide zijn van dezelfde schrijvers en dat voel je tijdens het kijken.

Ben je voor dit soort actiefilms? Zeker kijken! Zoek je meer iets in de aard van Jurassic Park? Dan blijf je naar mijn mening met een gefrustreerde honger zitten. Alvast veel kijkplezier gewenst!

Bekijk hier de trailer van de 65 film met Adam Driver:

Foto’s:
Popcorn
Dino in bos
Poster: Sony Pictures

Film review: Elvis

Er bestaan veel historische biografische films. Denk bijvoorbeeld maar aan Marina (over Rocco Granata), At eternity’s gate (over schilder Van Gogh), Cloclo (over Claude François), The Revenant (over Hugh Glass) of zelfs de serie Clark (over Clark Olofsson).

Het onderwerp van deze film review, Elvis, is de zoveelste in het rijtje. Of ze de moeite is? Dat lees je hieronder in mijn filmrecensie!

Elvis de film: over wat gaat het?

Veel uitleg over wat de film Elvis gaat is er waarschijnlijk niet nodig. Het gaat immers over één van dé wereldsterren die nog altijd wereldberoemd zijn. Met name: Elvis Presley, bijgenaamd ‘The King of rock & roll’.

Maar wie was Elvis nu eigenlijk? Alvast niet iemand die oud is geworden. Geboren in 1939 in Memphis (USA) overleed hij helaas al in 1977, amper 42 jaar. Een carrière met ups en downs en de nodige slechte levensstijl hadden bijgedragen tot zijn vroegtijdig heengaan.

Dit popicoon zou bekend staan voor zijn opzwepende muziek. Elvis Presley was dan ook één van de eerste artiesten in de up tempo rockabilly stijl. Bekende singles van Elvis zijn Love me tender, Are you lonesome tonight, A little les conversation, viva Las Vegas en nog zo veel meer.

Elvis Presley was echter ook lange tijd een acteur in de wat lichtere films, die door het icoon als hoofdpersonage vaak wel het nodige publiek trokken. Zolang hij maar zong in de films. Bekende voorbeelden hiervan zijn Jailhouse rock of Blue Hawaii.

Als artiest brak Elvis Presley talloze records die nog altijd stand houden. Zo is hij bijvoorbeeld 149 nummers in de Amerikaanse hitparade gehad, wat sindsdien niemand beter heeft gedaan. Hij stond ook het langste ooit achtereen op nummer 1 en heeft de meest opeenvolgende nummer 1 hits op een rij: niet minder dan 10.

Zelfs zijn huis en landgoed, Graceland genaamd, werd bekend en is nog altijd een plek waar veel fans Elvis Presley komen eren.

De film Elvis geeft een algemeen beeld van deze rasartiest. Van de start van zijn carrière tot en met zijn dood.

De film Elvis: niet enkel Elvis – Colonel Tom Parker

Het echte hoofdpersonage van deze film is echter niet Elvis, zoals je zou verwachten, maar Colonel Tom Parker. Wie denk je dan? Wel, deze man speelde misschien één van de belangrijkste rollen in het leven van Elvis Presley.

Colonel Tom Parker was immers meer dan twee decennia de manager van Elvis. Niet dat deze relatie zo hartelijk was, integendeel. Colonel Tom Parker had dan misschien wel Elvis Presley als artiest gelanceerd, ‘Elvis Presley aan de wereld gegeven’, maar de keerzijde van deze immens succesvolle medaille was een wurgcontract dat Presley zeer veel geld heeft gekost.

Vertelperspectief in de film Elvis: Colonel Parker

Je zou denken dat de film Elvis uit het perspectief van de rockartiest zelf wordt verteld, maar niets is minder waar. Regisseur Baz Luhrmann, ook bekend van bijvoorbeeld The Great Gatsby, kiest voor een nogal gewaagd vertelperspectief: dat van de door zowat elke Elvis fan verguisde Colonel Parker.

Film review: Elvis

Maar goed, je bent tot mijn film review van Elvis gekomen. Is de film het waard om te bekijken of niet? Daar ben ik je een dubbel antwoord op verschuldigd.

Laat me in deze filmrecensie beginnen met de negatieve kantjes van de film, alvast naar mijn mening. De film is afwisselend meeslepen. Waar ik bij een film als Bohemian Rapsody de hele tijd geboeid was, was dit bij de Elvis film al veel minder het geval. Er zitten wat stukken in die repetitief aanvoelen en daarom minder interessant zijn.

Bij biografische films is het ook altijd de vraag hoe historisch correct ze zijn en of ze dus een degelijk beeld van het hoofdpersonage scheppen. Aan de ene kant krijg je wel een leuk overzicht van de carrière van Elvis Presley. Aan de andere kant is de film héél algemeen en gaat het verhaal vaak kort door de bocht. Regisseur Luhrmann speelde hier handig op in door het vertelperspectief vanuit Colonel Parker. Die kan, en dat verwacht het publiek zelfs, foute of niet helemaal correcte info geven in zijn ‘persoonlijk verhaal’. Een slim handigheidje van de makers dus, om de kritiek op de historische correctheid te counteren.

Maar toch speelt die lichtheid de film wat parten. Ik ken zeker niet alles van Elvis Presley en ben geen echte fan, maar zelfs ik mistte al bekende stukken uit zijn geschiedenis. Zijn destructieve levensstijl wordt ook maar met het nodige minimum aangehaald, terwijl het toch een grote rol in de carrière en het leven van de King speelde.

Zijn er positieve dingen te vermelden? Zeker! De film is het kijken waard, zolang je je verwachtingen goed hebt ingesteld. Er komt ook veel muziek van Presley voor. Zeker leuk voor de fans dus.

Conclusie: film review Elvis

Mijn mening om deze film review van Elvis te besluiten: als je een grote fan bent van Elvis en al veel over hem weet, zal je waarschijnlijk teleurgesteld zijn bij het kijken van deze film.

Ben je nog niet zo bekend met Elvis Presley en zijn geschiedenis of vind je zijn muziek leuk? Dan zou ik zeggen: gewoon kijken!

Bron:
IMDB
Wikipedia
Screenrant

Film review: The King’s Man

Je zou het niet meteen op een geschiedenisblog verwachten, een The King’s Man review. Deze film wordt immers gecategoriseerd als een spionagefilm of avonturenfilm. Toch is het thema van The King’s Man, uit 2021, zo goed als volledig historisch. Daarom vond ik het de moeite waard om er deze film recensie over te schrijven.

The King’s Man (2021): de film

Laat me eerst even uitleggen waar de film The King’s Man over gaat. Een film die door de Covid-19 pandemie uitgesteld in de zalen kwam in 2021.

De naam doet misschien al een belletje rinkelen. Het is immers het derde deel in de reeks van de Kingsman films met hoofdpersonage Gary ‘Eggsy’ Unwin, gespeeld door Taron Egerton, ook bekend van zijn rol als Elton John in Rocketman. In dit derde deel The King’s Man doet Taron Egerton echter NIET mee. Iets wat veel fans van de filmreeks jammer vonden.

Waarom speelt Egerton niet meer mee? Simpel: de film The King’s Man speelt zich immers af in een periode ver vóór de eerste twee delen af, en is dus een soort prequel. We zien in dit derde deel immers het ontstaan van het geheime genootschap dat we in de eerste twee delen al leerden kennen.

Dat genootschap ontstond volgens deze film tijdens de crisis van de Eerste Wereldoorlog. En het is net die context die het waard maakt om The King’s Man review voor deze historische blog te schrijven.Want het is natuurlijk geen puur historische film zoals het geval is bij de andere filmrecensies die ik al schreef, zoals die van The Revenant, Fury, Jurassic Park, Le Mans 66, Master and Commander en Tulip Fever.

The King’s Man review

Waarom vond ik The King’s Man film nu goed? Wel, het is sowieso een avontuurlijke film met een sterke cast (onder andere Ralph Fiennes, Djimon Hounsou en Gemma Arterton). Dus als ontspanning kan de film al zeker tellen.

Maar mijn historisch hart was blij verrast tijdens het zien van deze film. Want het verhaal kan je grotendeels historisch correct noemen…tot natuurlijk het verhaal van The King’s Man ertussen wordt geweven.

Wat ik hiermee bedoel (een voorbeeldje zonder al te grote spoiler): de aanslag op Franz-Ferdinand die het vuur aan de lont van de Eerste Wereldoorlog stak wordt uitvoerig uit de doeken gedaan én getoond zoals het was. Alleen mislukte de eerste poging tot aanslag per toeval. Maar in de film wordt dan gedaan alsof het door toedoen van een lid van The King’s Man was.

Verder zijn er ook talloze verwijzingen naar historische figuren, zoals bijvoorbeeld ook Raspoetin.

Enerzijds vond ik de film daarom goed: het toont verschillende stukken geschiedenis uitgebreid en toch wel historisch correct te noemen. Ik denk dat een groot deel van de aanwezigen in de bioscoopzaal meer over de Eerste Wereldoorlog heeft geleerd, dan dat ze ooit in de klas deden.

Anderzijds kan het ook een nadeel zijn: want samen met de (vele) historisch correcte scènes wordt er ook veel fictie in verweven. Dit kan bij de kijkers een ander beeld van de geschiedenis creëren. En dat is toch een situatie die we best in het oog houden en genoeg context geven tijdens een les of via sterke en toegankelijke documentaires, boeken of podcasts.

The King’s Man (2021) recensie: besluit

Na het lezen van deze The King’s Man review heb je waarschijnlijk door dat ik de film de moeite waard vindt om te kijken. Zeker als je de eerste twee delen al leuk vond.

Wat je echter ook in deze recensie van The King’s Man film kon lezen, is dat de film naar mijn mening als geschiedenisleerkracht ook een verrijking kan zijn voor de historische kennis van de kijker. Als natuurlijk de context wat bewaard wordt, want er wordt wel fictie tussen de historische feiten verweven.

De film verdiende dus zeker meer kijkers. Want door de uitgestelde release waren het aantal ticketkkopers en de box office voor deze film lager dan verwacht.

Een leuke film om te kijken dus, zeker als je van geschiedenis houdt, maar hou feiten en fictie goed gescheiden!

Bron:
IMDB

Review: Master and Commander

Een review van de film Master and Commander: the Far Side of the World moest er wel aankomen. Het is immers, na Gladiator, een van mijn favoriete historische avonturenfilms. De film heeft wel een ongewone invalshoek: maritieme geschiedenis. Maar als dat je niet afschrikt, dan ben je uitgenodigd om deze filmreview te lezen. Iedereen aan boord?

Over: Master and Commander: the Far Side of the World

De film zelf begint al wat jaartjes te tellen. Ze kwam uit in 2003, enkele jaren later dan die andere historische avonturenfilm Gladiator. En ze heeft ook dezelfde hoofdrolspeler: Russel Crowe. Het verhaal is gebaseerd op de romans van Patrick O’Brian. Toch blijft de film na al die jaren nog stevig overeind.

In Master and Commander is Jack Aubrey (Russel Crowe) de kapitein van het Britse fregat de H.M.S. Surprise. In 1805, tijdens de Napoleontische Oorlog, zal deze Jack Aubrey op jacht gaan naar het Franse schip de Acheron.

Al tijdens een eerste zeeslag wordt duidelijk dat de Acheron sneller en groter is dan de Surprise. En dat de Franse kapitein op vlak van oorlogstactiek minstens een gelijke is van Aubrey. Het is dus aan kapitein Jack Aubrey en zijn scheepsmaat-vriend dokter Stephen Maturin (Paul Bettany) om een list te verzinnen om de Acheron te verslaan. 

En dat terwijl ze ondertussen ook de natuurkrachten op de oceaan moeten overwinnen. Want deze film is realistisch. En dat betekent dat de oceaan en de natuurkrachten de grootste rol in het leven van een zeevaarder spelen. Dat aspect speelt de film in elk geval realistisch uit.

Historische review: Master and Commander

De maritieme geschiedenis is een onderwerp dat amper op zichzelf wordt belicht. En al zeker niet in films of series. Gelukkig is de historische correctheid dan ook zeer groot in deze film. Wat deels ook te danken is aan de boeken van Patrick O’Brian. Die naast avonturenromans ook historisch zeer goed opgebouwd zijn.

Maar ook de producenten van deze film hebben de historische accuraatheid goed in het oog gehouden. En dat voor zowel de bouw van de schepen, het leven aan boord als de zeeslagen zelf. Natuurlijk zijn de personages en het verhaal verzonnen. En hier en daar worden historische onduidelijkheden zelf ingevuld. Maar je kan met een gerust historisch hart naar deze film kijken.

De Master and Commander film: mijn ervaring

Ik was 16 jaar oud toen ik deze film voor de eerste keer in de bioscoop zag. En ik was onder de indruk: deze film geeft je een historische adrenaline rush. Net zoals ik het graag heb! In mijn jeugdherinnering kwam de beleving in deze film, en de kwaliteit, zeer dichtbij die van Gladiator.

Maar waar Gladiator vooral een avonturenfilm was, primeren bij Master and Commander de historische feiten net dat tikje meer. Of zeg maar heel wat meer. Dit is dus echt wel een geschiedenisfilm als je meer wilt weten over het leven op zee en zeeslagen (en daar zijn amper films of series van).

Conclusie: mijn Master and Commander filmreview

Ik denk dat je tijdens mijn filmreview al snel merkte dat ik fan ben van Master and Commander: the Far Side of the World. Dat is niet alleen omdat het verhaal zo spannend is, maar ook omdat de film zo historisch correct is. Natuurlijk moet je wel van historische avonturenverhalen houden, om deze film te kunnen uitzitten.

De film speelt zich ook volledig op de oceaan en het scheepsdek af. Nog een aspect dat je best in overweging neemt alvorens de film te bekijken.

Maar eerlijk: ik kan vooral positieve dingen over deze film zeggen. Het is een zeer entertainende historische film.

Bron:
IMDB
War History Online
Foto’s:
Pexels
IMDB

Filmreview: At Eternity’s Gate

Een historicus kan niet in Gent wonen zonder een historische film te gaan kijken op het Filmfestival Gent. Tijdens de 2018-editie bekeek ik de film At Eternity’s Gate, en ik schrijf hier graag mijn review voor je neer.

Vóór de filmreview: waarom ik naar At Eternity’s Gate ging kijken

De film At Eternity’s Gate gaat over de schilder Vincent Van Gogh. Vroeger was ik niet zo een fan van hem, maar in het Parijse museum d’Orsay kan je zijn schilderijen van dichtbij zien. En de penseelstreken in de olieverf brachten me zó dichtbij de (waanzinnige?) gedrevenheid van de kunstenaar, dat het me raakte. Daarom wekte deze film ook mijn interesse op.

Verder spelen er ook een resem goede acteurs in mee: Willem Dafoe speelt Van Gogh, Oscar Isaac Gauguin, Rupert Friend beelt Theo Van Gogh (broer van..) uit en zelfs Mads Mikkelsen schittets in zijn (zeer) kleine rol.

At Eternity’s Gate: het verhaal

Vooraleer verder te gaan met deze review van At Eternity’s Gate, wil ik nog eerst wat meer over het verhaal vertellen. De film opent in Parijs waar Vincent Van Gogh op aanraden van zijn vriend Gauguin beslist om naar het zuiden van Frankrijk te trekken. Op zoek naar een beter licht voor zijn schilderijen.

Het wordt al snel duidelijk dat Van Gogh zich niet goed voelt in de wereld, maar zich ook niet goed voelt met zichzelf. De film laat wel mooi in het midden of de schilder nu écht gek was, of eerder depressief.

Wil je trouwens meerweten over Vincent Van Gogh? Dan kan ik je deze twee boeken aanraden: “Ik heb een vuur in mij” en “Van Gogh – Alle schilderijen”.

Filmreview: zowel positieve als negatieve opmerkingen

In deze recensie van At Eternity’s Gate kan ik zowel positieve als negatieve dingen opmerken.

Wat ik als negatief ervaarde, en wat ik bij verschillende kijkers in de cinemazaal rond mij merkte, is dat de film traag aanvoelt. En dat kan ok zijn. Maar je voelt dat er soms bewust wordt gestreefd naar een “traag artistiek gevoel”. Maar het is niet doordacht genoeg om die bedoeling ook waar te maken. Je bent gewaarschuwd als je aan de film begint.

Een ander negatief puntje is het feit dat de film, zoals ik al zei, inzoomt op de geestelijke toestand van Van Gogh en hoe de schilder ermee omgaat. Maar het is naar mijn mening zowat de enige verhaal of rode draad van de film. Dat maakt het meer een case-study dan een verhalende film. Soms beginnen er andere verhaallijnen die interessant kunnen zijn, zoals het bezoek van Gauguin, het werk van Theo Van Gogh of de aanwezigheid van andere medepersonages. Maar die zijsprongetjes worden snel de kop ingedrukt.

Maar natuurlijk zijn er ook positieve dingen. Zoals de acteerprestaties, met voorop Willem Dafoe. Hij toont je uitstekende de vertwijfeling van Vincent Van Gogh. En ook de twijfel die hijzelf, en jij als kijker, hebt. Gek en gevaarlijk? Of moet je net medelijden hebben?

Veel beelden zijn ook mooi om te zien. Het zuiden van Frankrijk leent zich hier natuurlijk uitstekend voor. En je leert ook weer wat bij over Van Gogh en de laatste fase van zijn leven. Ook de (piano)muziek deed me regelmatig wegdromen.

Het verhaal pakt je uiteindelijk ook wel. Want ik denk dat elke kijker wel wat medelijden met Van Gogh zal hebben. En dat doet je toch wel nadenken over zijn leven, en over dat van jezelf en tijdsgenoten. We leven immers in een tijd waar niet iedereen zich goed voelt met zichzelf of de omgeving.

Recensie At Eternity’s Gate: mijn besluit

Raad ik je deze film nu aan of niet? Ik vind het een moeilijke keuze. Hoe interessant het Vincent Van Gogh ook is, de traagheid en eenzijdige focus van de film zorgde soms toch voor wat frustraties tijdens het kijken. Moest ik een score geven, dan zou het een 6/10 zijn. Geslaagd, maar geen uitblinker. Maar laat het je zeker niet tegenhouden om te kijken!

Voor de echte fans geef ik nog mee dat je het bekendste schilderij van deze kunstenaar in huis kan halen: de poster van de Sterrennacht.

Ik geef je als afsluiter van deze review nog graag de trailer van At Eternity’s Gate mee: