Tag Archives: prehistorie

Film review: 65 met Adam Driver

Een film review van 65, een langspeelfilm uit 2023 die zowel historisch als futuristisch is, mag niet ontbreken op deze blog. Maar of de film 65 met Adam Driver in de hoofdrol de moeite is? Dat is nog maar de vraag. Het antwoord lees je alvast in deze film recensie. En nee, spoilers kom je in deze review niet tegen.

De film 65: over wat gaat het?

De film 65 wordt bestempeld als een science fiction actiefilm. 65 doet zelfs regelmatig denken aan een horrorfilm zoals A Quiet Place, wat niet zo verwonderlijk is aangezien het van de hand van dezelfde schrijvers komt. Waarom dan toch bespreken op een geschiedenisblog? Wel, de 65 verwijst naar de toch wel legendarische tijd van 65 miljoen jaar geleden…inderdaad: de tijd toen dinosaurussen de wereld domineerden.

Ruimtepiloot Mills, gespeeld door Adam Driver, die we kennen als de opvolger van Darth Vader uit Star Wars, duikt weer op tussen de sterren en komt op planeet aarde ten tijde van de dino’s terecht. Die crash draait uit op een reddingsmissie van een jong meisje, Nevine, gespeeld door Ariana Greenblatt.

Je kan het al raden: het verhaal draait uit op de twee hoofdrolspelers, en ook zowat enige acteurs doorheen het grootste deel van 65, die achtervolgd worden door de meest uiteenlopende dinosaurussen.

Review van de film 65: fronsen van wenkbrauwen

In deze recensie van de film 65 moet ik toch wel zeggen dat ik verschillende momentjes in de film raar vond. Mijn wenkbrauwen heb ik toch een paar keren moeten fronsen.

Zo had je enkele dino’s die rechtstreeks uit Jurassic Park zijn geplukt, en waarschijnlijk daarom goedkoper waren op vlak van special effect en CGI. Ik bedoel hierbij ook bewust de oudste versie van de Jurassic Park/World franchise. Andere dinosaurussen zijn dan weer eerder ontsproten uit het creatieve brein van de makers dat even op hol leek te slaan.

Voor de geschiedenisfactor hoef je het dus niet te doen. De nadruk in deze film ligt, veel meer dan in een film als Jurassic Park of Jurassic World, op de actie.

Anderzijds zijn er op de editing tafel wat stukken uit de film geknipt. Zonder iets te willen verraden, maar als je 15 minuten lang ergens vastzit, je dan wilt wegvluchten voor een dino die op je afkomt en je in het volgende shot weer buiten staat, dan mis ik persoonlijk wel een paar stappen in het verhaal.

Verder recensie van de film 65: algemeen

Algemeen was ik halverwege al aan het aftellen naar het einde van de film. 65 lange minuten dus. Waarom? Omdat het verhaal toch wel voorspelbaar was.

Het verhaal van de film 65 volgt ook telkens hetzelfde stramien: mensen worden aangevallen door dinosaurussen en door een grote toevalligheid (en vaak een deus ex machina zoals ze in filmtermen zeggen) komt er een oplossing. Daar kom je naar mijn mening een paar keren mee weg, maar niet telkens opnieuw en al zeker niet in je beslissende eindscènes.

De teleurstelling in deze dinosaurusfilm doet me wat denken aan mijn enthousiasme over het Japanse Dinopark dat dan vooral een kinderpretpark met dinopoppen bleek te zijn.

Enkele goede dingen aan de film 65

Is er dan niets goed te zegen over deze film? Ik zou dan meteen denken aan Adam Driver, die ik nog wel een goede acteur vind en daarom de film draaglijk maakt. Laat dit spelen door een mindere acteur en ik had de film 65 voortijdig afgezet.

Verder vond ik de visuals nog wel sterk. De film bestaat zowat volledig uit green screen en CGI, maar er was niet echt een moment waarop je dat opmerkte. Dat droeg wel bij tot ietwat beleving. Alleen jammer dat het verhaal flinterdun was.

Besluit: review film 65 met Adam Driver

Zou ik deze film aanraden: niet snel. Behalve als je een breinloze actiefilm wilt zien en van dinosaurussen houdt. Dan is de film 65 wel iets voor jou.

De effecten zijn immers wel goed te noemen. Samen met het acteerwerk van Adam Driver maakt dat de film nog ietwat draagbaar. De actiescènes op zich zijn ook niet slecht te noemen.

Het storende is wel het ontbreken van een degelijk en meeslepend verhaal, waardoor de film heel voorspelbaar wordt. Conflicten en de spannende momenten worden ook gewoonweg té vaak opgelost met toevalligheden.

Je kan de film makkelijk vergelijken met de film A Quiet Place. Beide zijn van dezelfde schrijvers en dat voel je tijdens het kijken.

Ben je voor dit soort actiefilms? Zeker kijken! Zoek je meer iets in de aard van Jurassic Park? Dan blijf je naar mijn mening met een gefrustreerde honger zitten. Alvast veel kijkplezier gewenst!

Bekijk hier de trailer van de 65 film met Adam Driver:

Foto’s:
Popcorn
Dino in bos
Poster: Sony Pictures

Wat zijn petrogliefen?

Tijdens mijn vakantie in San Diego (USA, Californië) bezocht ik het nabij gelegen Joshua Tree Park. Je rijdt er met je auto over een verharde zandweg, maar je kan er ook uitstappen en de wildernis intrekken. De wildernis daar is een rotswoestijn met de typische Joshua Trees. Je vindt er naast interessante fauna en flora ook aparte rotsformaties, verlaten dammen en plots…petrogliefen.

Ik wist niet dat ze er waren en ontdekte ze per toeval langs één van de wandelpaden. Ze lijken op rotsschilderingen, maar dat zijn ze niet. Voor mij voelden ze mystieker aan dan de Europese rotstekeningen die ik al eerder bezocht. Daar voelde ik een meer aardse verbinding met de prehistorische mens.

Wat is een petroglief/petroglyph?

Maar wat is nu een petroglief? (Engels: petroglyphs) Het is in elk geval geen rotsschildering, zoals velen van ons kennen, maar een rotsgravering. Onze voorouders krasten of kerfden hun tekeningen en symbolen in de rotsen.

Vergelijkbaar met rotsschilderingen beeldden men dieren uit, of andere mensen. Maar ook creatieve afbeeldingen kwamen voor, zoals een dier met menselijke eigenschappen. Zo’n wezen betekent waarschijnlijk dat de maker bij het maken van de petroglief in trance was.

De makers kleurden petrogliefen geregeld in. Vaak met oker. Maar ook planten of bessen konden verwerkt worden tot kleurstoffen.

Waar maakte men petrogliefen?

Petrogliefen maakte men op alle continenten. Ik kwam er zelf in de Verenigde Staten tegen, maar ook in Scandinavië of Australië zijn er bekende voorbeelden.

Naast rotsschilderingen tonen ook petrogliefen aan dat tekeningen en boodschappen uitbeelden al duizenden jaren eigen is aan de mens. Zelfs afgesloten gemeenschappen deden dit, wat aantoont dat visuele communicatievormen ergens diep in ons ingebakken zit. (ik schreef eerder al een artikel over de evolutie van beeldtaal)

Wie maakte petrogliefen? En wanneer?

De mens. Al duizenden jaren geleden startten onze voorouders hiermee. Want de voorbeelden die we kennen stammen voornamelijk uit de prehistorie.

Het gaat dan vooral over gemeenschappen die nog zeker geen schrift hadden, of een gesproken taal. Een groep mensen moest ook niet per se contact hebben met een andere groep vooraleer petrogliefen te maken.

In Joshua Tree Park werden de petrogliefen gemaakt door nomadische indianenstammen. Daarom vind je de rotsgraveringen ook in de buurt van water of voedsel. Plekken waar ze tijdens het rondtrekken halt hielden.

De betekenis van petrogliefen?

De betekenis van petrogliefen is niet zo makkelijk te achterhalen. Het zijn immers uitingen van onze prehistorische voorouders.

Dat de petrogliefen weldegelijk een betekenis hadden is logisch. Want het kost moeite om rotsgraveringen te maken. Maar wat ze betekenen…?

Ze kunnen religieus zijn. Zeker wanneer er prooidieren of mens/dier-achtige wezens worden afgebeeld. Petrogliefen kunnen ook een culturele betekenis hebben gehad. De uitgebeelde verhalen en de rots waarin men ze kerfde kon een centrale plaats van een gemeenschap vormen.

Mijn foto’s van petrogliefen

De foto’s in dit artikel zijn door mijzelf gemaakt in het Joshua Tree Park in Californië (USA). Je ziet er duidelijk enkele kenmerken van petrogliefen op. Ingekrast in de rotsen en soms ingekleurd met oker. En ze beelden dieren uit, maar ook rare vormen.

Ik vond helaas nog geen degelijk Nederlandstalig boek over petrogliefen, maar ik kan je wel aanraden het Engelstalige boek Ancient Universal Language of Man te kopen als je geïnteresseerd bent in deze materie. Of wil je meer weten van Joshua Tree Park? Koop dan zeker deze Complete gids voor Joshua Tree Park.

Ben je zelf petrogliefen tegengekomen? Deel dan zeker eens je ervaring via mijn contactformulier!

Bron:
Wikipedia
Eigen fotomateriaal

Grottekeningen van zwemmers in de woestijn

Ik heb al eens een artikel van een andere geschiedenis blog gedeeld (een artikel over veenlijken). Maar ook een andere nieuwspost van Gerti sprong in mijn oog. Want blijkbaar vond men ooit prehistorische grottekeningen van zwemmers….midden in de Sahara.

Ik vertel je hier graag meer over die grottekeningen, gebaseerd op het artikel van Gerti.

Grottekeningen uit de prehistorie: zwemmers in de woestijn

Gerti kwam zelf bij deze grottekeningen terecht  via het nummer “The Cave of the Swimmers” (Youtube-video onderaan artikel).

[one-half-first]

De tekst van dit nummer gaat over de grottekeningen die zwemmers uitbeelden.

Opvallend is echter dat deze neolotische grot in de Sahara te vinden is. Zonder ook maar een spoortje water in de buurt.[/one-half-first]
[one-half][/one-half]

[spacer height=”10px”]Dat het over zwemmers gaat is een goede gok. Want de afgebeelde figuren hebben hun armen en benen op bepaalde manieren gebogen. Net zoals we tijdens het zwemmen doen.[spacer height=”10px”]

Vanwaar dus de grottekeningen van zwemmers?

De grot werd ontdekt in 1993. De grottekeningen tonen zwemmende en duikende mensen. Maar hoe kan dat als er enkel woestijn is?

Even logisch nadenken: we spreken hier over mensen die zeker 10.000 jaar geleden leefden. Net zoals in onze contreien onderging de Sahara verschillende veranderingen doorheen de tijd.

De Sahara is immers niet altijd een kurkdroge woestijn geweest. Neen. Zo’n 10.000 jaar geleden was het een groene plek. En veel groen betekent ook veel water.

Onderzoekers geloven dat de grottekeningen verwijzen naar een meer dat zo’n 200 km ten zuiden van de prehistorische grot lag.

Controverse over de prehistorische grottekeningen van zwemmers

Maar beelden deze prehistorische grottekeningen van zwemmers nu wel echt zwemmende mensen uit? Gaat het hier inderdaad over een “Cave of Swimmers”?

Niet alle onderzoekers zijn overtuigd. Sommigen denken immers dat de grottekeningen eerder van symbolische waarde zijn en rituelen uitbeelden.

The cave of Swimmers

Hoe het ook geweest mag zijn, deze prehistorische grot is een mooie ontdekking die mij in elk geval weer wat bijleerde over de Sahara en haar klimaten.

Het verwonderd me ook altijd hoe grottekeningen soms zo’n mooie blik kunnen geven op het leven van iemand die meer dan 10.000 jaar geleden leefde.

Ik ga in de toekomst zeker nog meer artikels schrijven over grottekeningen. En als je wilt kun je het originele artikel van Gerti lezen.

Maar nu eerst even wegdromen bij de song ‘The cave of Swimmers’ !

Bron:
Wikipedia
Beleef de Geschiedenis

Ook al in prehistorie massamoorden

Ook al in de prehistorie (oertijd) vonden er massamoorden plaats. Dat leerde ik uit een artikel in de krant De Morgen.

Prehistorisch geweld

Als we nu naar de mensheid kijken, dan weet je dat geweld vaak voorkomt. Je kunt je dan de vraag stellen of dit altijd zo is geweest. Want waarom zouden jagers-verzamelaars met elkaar vechten? Er was toch territorium en jachtgebied genoeg voor de nog maar zeer kleine wereldbevolking? Toch blijken geweld en oorlog van alle tijden.

Massamoord in de prehistorie (oertijd)

Er vond niet alleen geweld plaats, maar zelfs heuse massamoorden. Het oudste geval van oorlog dat archeologen tot nu konden vinden, is zowat 14.000 jaar oud. Het gaat dan over een begraafplaats in Soedan. De tientallen lichamen die men hier vond waren met geweld om het leven gebracht.

Ook in Frankfurt vond men een massagraf. Het lijkt erop dat men daar zo’n 7.000 jaar geleden een heel boerendorp werd uitmoordde.

De meest recente vondst is die in Kenia. Aan een rivierbedding vond men de resten van verschillende personen die zo’n 10.000 jaar geleden gewelddadig om het leven zijn gekomen.

Prehistorische rotstekening met gewapende jagers

Wanneer spreken van een oude massamoord?

Waarom spreken archeologen nu van een massamoord? Simpel: deductie. Natuurlijk moeten aan enkele simpele ‘regels’ voldaan worden.

Zo moet je voor een massamoord al de resten vinden van verschillende lichamen. In de hierboven beschreven voorbeelden ging het vaak om tien tot tientallen teruggevonden lichamen.  Natuurlijk moeten de lichamen ook allemaal uit dezelfde tijdsperiode stammen. Je moet ze dus, zoals archeologen zeggen, in dezelfde ‘context’ terugvinden. Tenslotte moet het ook duidelijk om moord gaan. Dit kun je afleiden uit de soort van verwonding waaraan iemand stierf. Is dat door een ingeslagen schedel? Pijlpunten in het lichaam? Of andere sporen van geweld zoals breuken of wapens?

De oertijd/prehistorie: niet zo verschillend van ons

We denken soms snel dat de hedendaagse mens veel verschilt van die in de prehistorie. Dat is op veel vlakken waar, maar op andere toch weer wat minder.

Dat kun je in dit artikel wel afleiden uit het bestaan van geweld, al duizenden jaren aanwezig. Maar ik schreef laatst ook een artikel over ons koopgedrag als in de prehistorie. Ook op dat vlak zijn we nog niet zo heel veel veranderd!

Bron: De Morgen, zaterdag 23/01/2016, p13

Mocht je geïnteresseerd zijn om meer te lezen over de prehistorie? Dan raad ik je dit boek aan:

[bol_product_links block_id=”bol_571e402aa46ba_selected-products” products=”9200000002271538″ name=”MAssamoordprehistorie” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

De geschiedenis van taal: beeldtaal

Onze taal evolueert altijd. Wanneer je nu onze digitale berichten leest, dan merk je dat veel woorden en zelfs zinnen vervangen worden door emoticons en emoji. In de geschiedenis van taal merk je duidelijke voorgangers van de smileys als taalvorm.

Het begin in de evolutie van taal: de grottekeningen

Dat beeldtaal een vorm van communicatie is, mag al lang duidelijk zijn. Al meer dan 30.000j geleden begonnen we met het gebruik van tekeningen. Deze tekenden we op rotswanden.

Wat de betekenis van deze rotstekeningen was of hoe ze bijdroegen tot communicatie is nog altijd niet geheel duidelijk. Men vermoed dat het eerder een spirituele communicatie was om bijvoorbeeld een geslaagde jacht af te dwingen.

Wil je trouwens meer hierover weten? Lees dan zeker eens mijn artikel over de petrogliefen die ik in Californië bezocht.

Van rots naar leem

Een volgende belangrijke stap in de geschiedenis van taal was de ontwikkeling van het spijkerschrift. Hiervoor maken we een grote sprong in de geschiedenis, zo’n 6000 jaar geleden. In Mesopotamië gebruikt men vanaf dan pictogrammen die in lemen tabletjes werden gekrast. Combinaties van pictogrammen maakten zo woorden en zinnen.

Ondertussen in Egypte…

Bijna tegelijk met het spijkerschrift ontwikkelen de Egyptenaren hun bekende hiërogliefen. Iedereen kent wel deze manier van communiceren. Makkelijk leek het me niet, want het alfabet bevat wel 7000 elementen.

Heraldiek: een volgende stap in de geschiedenis van de taal

Heraldiek is misschien niet zo een bekend woord, maar iedereen kent wel de wapenschilden van middeleeuwse ridders. Deze wapenschilden werden niet zomaar gekozen maar men dacht ze tot in de puntjes uit. Elk symbool vertelde iets over de ridder en zijn huis.

Een commerciële stap in de evolutie van taal

Met de komst van de industriële revolutie komen er bedrijven. Deze gaan elkaar commercieel beconcurreren. Dit zorgde er in de 20Ste eeuw voor dat bedrijven nu ook gaan adverteren.

De kern van marketing zal de herkenbaarheid van een bedrijf worden. Simpel gezegd: het logo van een bedrijf of onderneming. Denk maar aan de appel of een grote gele M.

Beelden om mee te lachen

Beeldtaal hoeft niet enkel commercieel te zijn, ze kan ook andere boodschappen overbrengen. Denk maar aan cartoons. Vaak zijn woorden niet nodig om een grappige, politieke of andere soort boodschap over te brengen.

Daar zijn ze dan: de emoticons

De emoticon kan je zien als de brenger van vrede op de werkvloer. Wetenschapper Scot Fahlman vond immers de smiley uit om tijdens digitale berichten duidelijk te maken dat je een grapje maakt. Anders was het risico op verkeerde interpretaties té groot.

Geboorte van de smiley? 19 september 1982.

Emoji, het eindstation?

Van emoticon zijn we overgegaan naar de emoji. De emoji, uit het Japans (‘e’ voor ‘beeld’ en ‘moji’ voor ‘taalteken’) gaat verder dan de emoticon en gebruikt ook figuurtjes.

De emoji figuurtjes groeien op dit moment uit tot een overheersend element in onze digitale berichten. Toch bestaan ze al veel langer dan dat. De Japanse ontwerper Shigetaka Kurita ontwikkelde ze al in de jaren ’90, niet zo gek lang na dat de emoticon het licht zag.

Of de emoji het eindstation is van de geschiedenis van onze taal? Neen, want we zullen altijd evolueren. In wat? Geen idee, maar ik ben zeer benieuwd!