Category Archives: Historische series

Review: Clark Olofsson – de man van het Stockholsyndroom

In mei 2022 bracht Netflix een nieuwe serie uit, getiteld: Clark. De premisse: “Het ongelooflijke verhaal van de meest bekende gangster uit Zweden, Clark Olofsson, die voor de term Stockholmsyndroom zorgde.”

En of Clark Olofsson een bekende, en even bizarre, gangster was in de jaren 1960, 1970 en 1980. En of Clark Olofsson gezien kan worden als de man die ons het Stockholmsyndroom liet kennen. Maar of je dat allemaal door deze serie te weten komt? Of ze de moeite waard is om te zien? Dat lees je hieronder in mijn recensie van de historische netflix serie Clark.

Wie is Clark Olofsson?

Laten we het eerst eens hebben over het hoofdpersonage van de Netflix serie Clark: Clark Olofsson.

Clark Olofsson werd in 1947 geboren in Zweden. Zijn jeugd is vrij onduidelijk, maar wat bekend is dat hij en zijn zusjes in een moeilijke thuissituatie opgroeiden. De vader was alcoholieker en de moeder werd later opgenomen in een psychiatrische instelling.

Hij zou al snel opgroeien tot een probleemzoeker. Binnenbreken in huizen en de drankenkasten leegdrinken of kleine diefstallen plegen, tot het beroven van banken op een zo nonchalant mogelijke manier. Soms denk je dat hij graag in de gevangenis zat. Maar dan doet hij weer zijn best om eruit te ontsnappen. En dat allemaal terwijl hij de ene na de andere vrouw verslindt.

Of zijn jeugd een verklaring kan zijn voor zijn volwassen gedrag? Dat is voer voor psychiaters. Maar dat Clark Olofsson een bizar leven zou hebben mag wel duidelijk zijn. Hij groeide immers uit tot de meest bekende Zweedse gangster, en misschien zelfs tot de meest bekende gangster ooit. Niet dat veel mensen zijn naam kennen, maar wel het pyschologisch fenomeen dat naar hem vernoemd werd: het Stockholsyndroom.

Wat is het Stockholmsyndroom?

Het Stockholsyndroom werd voor de eerste keer beschreven door één van de grootste stunten die Clark Olofsson heeft gedaan. Tijdens een bankoverval werd hij immers uit de gevangenis gehaald en de bank ingestuurd om te onderhandelen met de overvaller, die hij persoonlijk kende.

Clark Olofsson deed dit echter met zoveel zwier en bravoure, terwijl hij stiekem mee de bank overviel, dat sommige vrouwen als een blok voor hem vielen.

Het Stockholmsyndroom wordt immers gekoppeld aan ons psychologisch beschermingsmechanisme waarbij we tijdens een traumatische ervaring positieve gevoelens creëren voor een bedreiging. In dit geval een bankoverval. Het zou immers niet de eerste keer zijn dat Clark Olofsson vrouwen kon verleiden terwijl hij nonchalant een bank overviel of een andere misdaad pleegde.

Clark Olofsson in België

Niet enkel Zweden of het Stockholmsyndroom zijn te koppelen aan deze gangster. Ook België, en zelfs het rustige landelijke Limburg, spelen een rol in zijn leven én in de Netflix serie.

Olofsson leerde hier immers zijn laatste vrouwen kennen en woonde er lang met zijn gezin. Hij kon het uithalen van misdadige streken echter niet laten en na verschillende rustige jaren raakte hij weer verstrikt in de drugshandel, waarvoor hij alweer de gevangenis invloog. Op het moment van schrijven verblijft hij nog steeds in de Belgische gevangenis van Vorst, wachtend op zijn vrijlating om zijn laatste jaren als vrij man te kunnen spenderen. Wanneer hij vrijkomt zal Clark Olofsson immers al een echte senior zijn.

Review: de Netflix serie Clark

Laat me na al deze achtergrondinformatie dan maar eens beginnen aan een recensie of review van de Netflix serie Clark. Is het de moeite de serie te bekijken? En zo ja, leer je er meer over zijn geschiedenis of het Stockholmsyndroom?

De cast is in elk geval de moeite, zeker hoofdrolspeler Bill Skarsgard, die we ook kennen als de horrorclown IT. Ook in deze serie, die 6 aflevering van elk een uurtje lang is en in het Zweeds is, speelt hij zoals alleen maar de acteurs uit de Skarsgard-familie kunnen spelen: goed, maar met een heel grote bizarre hoek af. Mix dat met snel monteerwerk en moderne camerastandpunten en je kan je al inbeelden dat dit allesbehalve een documentaire is, maar wel een entertainende fictieserie gebaseerd op waargebeurde feiten.

Laat me echter vooral het facet van het Stockholmsyndroom al teleurstellend noemen. De overval komt in een aflevering wel aan bod, maar echt veel uitleg over het Stockholsyndroom kom je niet te weten. dit is dus geen psychologische of analytische serie. Ik noem het liever een bizarre roadtrip door het leven van deze gangster.

Over Clark Olofsson zelf kom je ook niet heel veel te weten. Enkele situaties uit zijn miserabele jeugd komen op gepaste momenten als flashback wel terug. Maar de serie zaait bewust zelf de twijfel of je zijn volwassen gedrag hieraan kan koppelen of niet. Daarnaast is dichterlijke vrijheid en weglaten van feiten ook eigen aan deze serie.

Het leven van de gangster Clark Olofsson is echter wél heel vermakelijk: humor, bizarre situaties, een womanizer die zich uit elke confrontatie met de politie uitpraat…het komt er allemaal in terug. Terwijl het zich ook nog eens afspeelt tijdens de verwarrende maar vrije jaren 1960 en 1970.

Besluit: recensie Clark – Netflix serie

Raad ik je nu deze Netflix serie over Clark Olofsson aan? Dat hangt heel sterk af van wat je verwacht. Het is, zoals ik al aanhaalde, eerder een amuserende serie gebaseerd op waargebeurde feiten, dan een historisch relaas.

Ben je het type dat meer de true crime docuseries of films bekijkt? Of de meer serieuzere thrillers zoals bijvoorbeeld een se7en of Gone Baby Gone? Dan denk ik niet dat Clark als miniserie iets voor jou zal zijn.

Wil je echter op een entertainende, wat bizarre en chaotische manier wat meer, maar ver van alles, te weten komen over het liederlijke leven van deze Zweedse gangster? Dan kan ik alleen maar zeggen: veel kijkplezier!

Bronnen:
Netflix
Wikipedia Clark Olofsson
Stockholmsyndroom
Foto Clark
Foto overvaller

Review: The Wire serie

Een review van de dvd The Wire, velen zullen het niet gepast vinden op een geschiedenis-blog als deze. Toch vind ik dat deze televisiereeks een plaatsje verdient bij de historische series. Al was het maar omdat de reeks al snel aantoont hoeveel er op enkele jaren tijd kan veranderen.

The Wire: een al wat oudere serie

Het eerste seizoen van The Wire kwam al uit in 2002. In de serie zien we dat men vooral communiceert met pagers, biepers, terwijl er van een gsm amper sprake is. En laten we vooral het heerlijke geluid van het inbellen bij de telefoonmodem niet vergeten wanneer agenten willen surfen op het internet.

Toch raad ik je aan de dvd box van The Wire te kopen. Waarom, dat lees je in deze bespreking:

Bespreking The Wire

Een review van The Wire past dus met haar prehistorische communicatiemiddelen (en mode) zeker in het historische rijtje. Want op deze manier leer je ook veel over de maatschappij van een dik decennium geleden.

Daarnaast is en blijft de reeks natuurlijk sterk qua verhaal. Het is geen typische actiereeks met veel geknal uit politiegeweren. Nee, het is een reeks over een eenheid agenten die moet werken in een maatschappij waar politiek, macht, geld en drugs zowel de problemen als oplossingen zijn. Het belangrijkste wapen van de agenten hierbij is de ‘Wire’, hun afluisterapparatuur. Een techniek die voordien amper een rol speelde bij het politiewerk.

De thema’s binnen de serie The Wire

In deze dvd-reeks ligt de focus absoluut niet op actie, maar op verschillende thema’s die zich afspelen in de Amerikaanse stad Baltimore (in de staat Maryland aan de oostkust). De stad wordt vooral gekenmerkt door haar hoog misdaadcijfer gerelateerd met de wijd verspreide handel van drugs. Ook het conflict blank versus zwart is een bepalende factor voor de stad. Zelfs nu nog, bijna 20 jaar later.

Een eerste belangrijk thema is dus zeker het hoge misdaadcijfer en hoe hiermee om te gaan. Politici zien het graag ten alle kosten verdwijnen, of dat nu met schone statistieken is of met jaarrapporten die, zacht uitgedrukt, flexibel omgaan met cijfers.

Daarnaast is ook de drugshandel wijd verspreid. De ene commissaris kiest immers voor zero tolerance, terwijl de ander net in enkele stadsdelen tolerant tegenover drugsgebruik staat om de rest van de woonwijken te ontzien. Deze laatste tactiek lijkt ook te lukken maar alweer komt de politiek, en de angst om een slechte politieke reputatie te krijgen, om de hoek kijken.

Een ander maatschappelijk aspect in de serie dat zeker niet wordt vergeten, is het onderwijs, met hierbij ook het omgaan met moeilijke jongeren. De juiste opvoeding is cruciaal, zowel thuis als op school, in combinatie met een gezonde omgeving. Anders kan het duidelijk mis gaan.

De personages van The Wire

Veel van de personages van The Wire ga je nooit meer vergeten. Publiekslieveling is rechercheur McNulty. Acteur Dominic West speelt deze herrieschopper, dronkaard en vrouwenverslinder waarvan elke kijker al snel houdt. Vooral mannen zullen hem toejuichen wanneer hij weer eens een vrouw op zijn motorkap heeft liggen en een passerende politiepatrouille meewarig laat doorrijden na het dronken tonen van zijn politiebadge.

ijn partner in crime is ‘The Bunk’ met eeuwige sigaar in de mond en sarcastische blik in de ogen. Ook Lester, de slimste van het gezelschap die de codes van de drugsbendes breekt, mag zeker niet ontbreken. The Wire zit echter vól met kleurrijke personages, elk met hun eigen karakter, meningen en grappige foute kantjes. Ze zijn ook diepgaand geschreven. Maar zowat heel de serie dankt haar sterkte aan het script.

De schrijver: David Simon

David Simon is de creatieve geest die ons deze televisiereeks gaf. HBO is de zender die we voor deze en meerdere pareltjes mogen danken.
Simon zelf werkte als journalist voor de Baltimore Sun, een krant die in het laatste seizoen van The Wire een belangrijke rol zal spelen. Daarnaast is hij ook auteur van verschillende boeken waarin het criminele milieu van Baltimore een hoofdrol speelt.

Besluit: review van dvd The Wire

Het mag gezegd worden: The Wire is een aanrader. Schrik echter niet, de serie lijkt modern maar speelt zich af in een tijd vóór de grote digitalisering. Vooral de jongeren onder ons zullen dit als een gedateerde serie bestempelen.

Zie deze reeks ook niet als een actieserie want dat is het niet. Dit gaat over de maatschappij in al haar facetten: sociaal, politiek, economisch, … De bad guys worden niet altijd met razzia’s opgepakt, maar eerder na deftig en grondig politiewerk dat vooral uit papierwerk bestaat.

Dat geeft deze serie iets extra. Het gaat hier over échte problemen en mensen. Dat zorgt vaak ook voor interessante discussies die ook nu nog altijd relevant zijn.

Dé vraag van de serie is of de slechterik op het einde van seizoen 5 achter de tralies belandt. Het enige wat ik daarover kan zeggen is dat de serie op alle vlakken zéér realistisch is.