Verdronken dorpen, ze blijven tot de verbeelding spreken. Ik schreef al een artikel over Testerep, dat in België onder de waterspiegel tussen Westende en Oostende en voor Middelkerke ligt. In dit artikel wil ik het hebben over Rungholt, een verdronken dorp in de Waddenzee die de bijnaam Atlantis van het noorden of Atlantis van de Noordzee draagt.
De legende van Rungholt: Atlantis van het noorden
Hoewel de legende zegt dat je bij stormweer nog altijd de klokken van Rungholt kan horen, zijn er echter geen zichtbare sporen van het dorp zichtbaar. Toch duiken er soms voorwerpen op door onderwaterarcheologie. En door vernieuwde archeologische technieken kunnen ook structuren onder het zand en water ontdekt worden. Zo werd in 2023 een grote structuur, die waarschijnlijk de sporen van de toenmalige kerk zijn, ontdekt.
Hoewel het dorpje verzwolgen is door de zee, was het best wel indrukkwekkend voor de middeleeuwen. Handelaars bezochten de havenstad voor producten zoals barnsteen of koeien. Het inwoneraantal schat men tussen de 1.000 – 2.000 mensen, niet slecht dus! En dat voor een dorpje dat op één van de Waddeneilanden in de Waddenzee lag.
Wat zijn Waddeneilanden en de Waddenzee?
De Waddeneilanden liggen in het noordwesten van Nederland. Ze zijn deel van de Noordzee en strekken zich uit tot het noorden van Duitsland tot zelfs Denemarken.
Het water tussen het vasteland en de waddeneilanden in de zee noemen we de Waddenzee. Het ritme van eb en vloed van de Noordzee heeft ook hier invloed. Bij eb ligt de Waddenzee deels droog.
Dat zorgt voor een unieke fauna en flora waar vooral de zonnende zeehonden bekend zijn.
Waar lag Rungholt?
Rungholt was dus een best grote havenstad in de Waddenzee. Het lag op het voormalige Waddeneiland met de naam Strand. Toen was dit Deens gebied. Vandaag de dag gaat het over Duits gebied.
Nu ligt het onder water én zelfs onder een laag modder en zand. Wanneer het eb is kan je dus over de zeebodem wandelen, en dat is ook wat archeologen doen om sporen terug te vinden. Door specifieke wetenschappelijke technieken, zoals gradiometrie, worden veranderingen in de bodem getraceerd. Op die manier zien ze waar er gebouwen ‘staan’.
Hoe verdween Rungholt?
Dat Rungholt verdween is niet zo uitzonderlijk. Het was alvast niet het eerste of laatste dorp dat door een zware storm verdween.
Die storm was de zogenaamde Sint-Marcellusvloed op 15 of 16 januari 1362. Ze werd ook wel de ‘Grote Mandreke’ genoemd, wat vrij vertaald het ‘Grote verdrinking van mensen’ betekent.
Het was deze vloed die grote delen van het kwetsbare eiland verwoestte. Reken daarbij ook nog de stijging van de zeespiegel de laatste decennia en je kan al raden dat Rungholt telkens dieper onder water komt te liggen. Onderzoek was dus hoognodig.
Weetjes over het verdronken Rungholt
Ik vertelde je al over de legende van de luidende klokken, een legende die ook over andere verdronken dorpen wordt verteld, zoals over het verdronken land van Saeftinghe. Maar er zijn nog andere leuke weetjes over te vertellen.
Zo zijn er al verschillende liedjes rond het verdronken dorp Rungholt gemaakt. Maar zelfs ook een film! Der untergang von Rungholt werd geproduceerd in 2001. Ik had er nog nooit van gehoord en nog niet gezien, dus ik kan niet zeggen hoe goed (of slecht?) deze film is.
Een veer dat tussen enkele Waddeneilanden vaart kreeg ook de toepasselijke naam MS Rungholt. Hopelijk ondergaat ze niet hetzelfde lot!
De Noordzee: zee vol avonturen en mysteries
De Noordzee is niet zomaar een zee. Hoewel ze klein is (en koud kan zijn), zijn er heel veel verhalen over te vertellen. Denk maar aan het verdronken land Testerep, de ramp met de Herald of Free Enterprise of de deltawerken Neeltje Jans. Ook Rungholt kan dus aan dat lijstje verhalen toegevoegd worden. en in de toekomst komen er zeker nog verhalen uit de Noordzee aan!
Elke geschiedenisliefhebber zou Tongeren eens bezocht moeten hebben. Het is niet alleen de eerste en oudste stad van België, je kan er ook het Gallo-Romeins museum bezoeken of een wandeling in het natuurgebied De Kevie maken. Maar er is méér dan dat.
In het centrum van de stad vind je immers de basiliek van Tongeren. Haar toren prijkt hoog boven de stad uit en is van ver al te zien wanneer je haar richting uitrijdt. Hoog tijd dus om deze kerk, noem haar niet de kathedraal van Tongeren, een bezoekje te brengen. En een verslagje van dit bezoek, met zelfgemaakte foto’s, vind je terug op deze pagina.
De Onze-Lieve-Vrouwebasiliek van Tongeren: waarom een basiliek – basilica?
Hoewel iedereen haar de basiliek van Tongeren noemt mag het duidelijk zijn: het gaat hier om de kerk in het centrum van deze historische stad. Toch verdient ze een uitgebreide intro, want de Tongenaren mogen terecht trots zijn op hun kerk.
Het blijkt immers de grootste kerk in het zuiden van Limburg te zijn. En ze staat ook nog eens op de UNESCO lijst van werelderfgoed.
Noem dit machtig bouwwerk wel niet de kathedraal van Tongeren. Een kathedraal is immers de plek waar een bisschopszetel is gevestigd, wat hier niet het geval is. De kerk heeft haar status als basiliek tijdens haar rijke geschiedenis wel verkregen na toezegging van de paus. Dat gebeurde in 1931, door de toenmalige paus Pius XI. Al echter in de Romeinse tijd, volgens archeologen de 4de eeuw, kon je er een zogenaamde basilica vinden: een Romeinse gebedsruimte.
De Onze-Lieve-Vrouwen-Geboortebasiliek van Tongeren: korte geschiedenis
Net zoals de hele stad Tongeren, met haar omwalling uit zowel de Romeinse tijd als de middeleeuwen, kent ook de kerk een lange geschiedenis. Zo was de plek van de huidige basiliek niet altijd zo christelijk. Archeologen vonden er immers resten van Romeinse paalwoningen en zelfs een badhuis uit de derde eeuw. Dat is niet zo verwonderlijk, aangezien Tongeren door haar Romeinse stichting terecht de eerste en oudste stad van België wordt genoemd. Het Christendom kwam pas later kijken.
In de 4de eeuw was er echter wel al een Romeinse gebedsruimte aanwezig: de basilica. Vanuit deze constructie groeide de locatie doorheen de eeuwen verder uit tot de volwaardige basiliek die we nu kennen. De kerk kende zelfs verschillende stijlen. Rond 1100 stond er nog een romaanse kerk, een dikke eeuw later begon met aan de bouw van een gotische kerk. Gewelddadige conflicten zouden het kerkgebouw immers meermaals vernielingen toebrengen.
In 2022 ving de aanvang van de renovatie van de kerktoren aan, met installatie van een uitkijkplatform.
Extra foto’s van de basiliek van Tongeren
Naast het schrijven van deze blog en het maken van culturele uitstapjes, ben ik ook graag bezig met fotografie. Hieronder vind je enkele foto’s die ik onlangs in de basiliek van Tongeren maakte. Nog verder onderaan deze pagina lees je nog wat extraatjes over deze kerk, zoals de openingsuren, de missen en de kroningsfeesten.
De basiliek van Tongeren: kroningsfeesten
De kroningsfeesten zijn hét evenement in Tongeren. Om de 7 jaar beelden de Tongerenaren in een grote processie het leven van Jezus uit. Overdag loopt deze processie door de straten van de stad, en dat voor meerdere dagen achtereen.
‘s Avonds kan je hetzelfde zien op het centrale marktplein. Maar dan op een podium met als achtergrond de basiliek (neen niet kathedraal) van Tongeren. Een unieke setting met prachtig schouwspel bij valavond en zeker een aanrader!
De basiliek van Tongeren: missen
Je zou het misschien niet denken omwille van haar grote historische waarde en het feit dat het een basiliek is, maar er worden nog altijd missen georganiseerd in de basiliek.
Een overzicht van de eucharistievieringen van de Onze-Lieve-Vrouwen-Geboortebasiliek van Tongeren vind je op deze pagina van Kerknet.
De basiliek van Tongeren: openingsuren
Wanneer er geen uitzonderlijke evenementen worden georganiseerd is de basiliek vrij toegankelijk en een bezoekje waard. Dit kan elke dag tussen 8u30 – 17u, maar je kant altijd bij de toeristische dienst van de stad terecht. Die ligt op een boogscheut van de kerk.
De basiliek van Tongeren: geleide bezoeken en rondleidingen
Je kan tijdens de openingsuren de basiliek van Tongeren dan wel bezoeken, maar weet dat je ook een geleid bezoek, zoals een rondleiding, in de kerk kan reserveren. Meer informatie vind je op de website van Open Churches.
Wil je meer leren over de basiliek van Tongeren? Dan is dit boek dé aanrader om in huis te halen.
Wist je dat er een verdronken eiland voor de Belgische kust ligt? Het heeft zelfs een aparte naam: Testerep. Ik ging op het strand van Middelkerke een wandeling maken en ik vertel je graag het verhaal van het verdronken eiland Testerep.
Testerep / Ter Streep: de naam
Laten we beginnen met de naam van het verdronken eiland, namelijk Testerep. Net zoals ikzelf zullen velen andere dit toch wel een eigenaardige naam vinden. En dat is niet vreemd, want het is een verbastering van een oude uitdrukking.
De naam bestaat al sinds de 5de-6de eeuw, in de periode van de vroege middeleeuwen dus. Het zou komen van het West-Vlaamse ‘het is erop’, aangezien Testerep verwees naar een verhoogd landschap.
In de volksmond werd Testerep ook wel ‘Ter Streep’ genoemd.
Testerep: een eiland en schiereiland
Maar wat is Testerep eigenlijk? Wel, kortweg gezegd kan je het een eiland noemen. Of zo ontstond het toch in de 5de-6de eeuw. Het was een eiland van zand dat voor de Belgische Noordzeekust lag, tussen wat nu Nieuwpoort en Bredene is en voor Oostende, Westende en Middelkerke. Zeker die laatste drie badsteden hebben trouwens een directe link met Testerep, maar daarover vertel ik je hieronder meer.
Hieronder zie je een oude kaart van de Belgische kust, waar de situatie met het eiland Testerep en het vasteland duidelijk herkenbaar is. (voor zij die van oude kaarten houden raad ik aan om zeker eens te lezen over de Ferrariskaart)
Hoe kon er nu een eiland voor de Belgische kunst ontstaan? Wel, in de vroege middeleeuwen lagen er nog lang geen golfbrekers zoals we die nu kennen. Die komen er pas later, om zo de golven letterlijk te breken, zodat het strand er minder onder te lijden had. Dat betekent ook dat het strand er in de middeleeuwen heel anders bijlag. Het had veel meer te lijden onder de getijden van eb en vloed en had een ruwer uitzicht dan het vaak vlakke beschermde toeristische strand dat we nu kennen. Je zou het middeleeuwse strand in België zelfs kunnen vergelijken met een waddenkust, zoals we in Nederland kennen, of de regio rond de Deltawerken zoals die van Neeltje Jans.
Het is onder die getijdenkrachten dat er in de loop der jaren een ophoping van zand kwam. Die ophoping werd uiteindelijk zo groot en hoog dat je het een eilandje kon noemen: Testerep. Omdat het eilandje nog niet hoog genoeg was en dus bij vloed overstroomde, zou het nog lang duren voor het bewoond werd.
In de 10de eeuw, enkele eeuwen na haar ontstaan dus, waren er wel al duinen gevormd op Testerep. Die beschermden het eiland tegen vloed, wat bewoning en het ontstaan van een heuse nederzetting voor vissers en herders mogelijk maakte. De toenmalige graven van Vlaanderen zouden zelfs een deel van een schaapsweide op Testerep schenken aan de Sint-Pietersabdij in Gent (die aan het Sint-Pietersplein ligt, niet te verwarren met de Sint-Baafskathedraal in het oude Gentse centrum).
Testerep werd wat beter aangelegd door de mens, denk aan dijken, en de nederzettingen konden uitgroeien tot dorpjes. In de 12de eeuw werd er zelfs een heus kerkje op gebouwd ter ere van Marie: de Sanctae Mariae de Testreep. Wat later verbasterd zou worden tot Mariakerke, nog zo een kustplaats die aan Testerep gelinkt kan worden.
Testerep en huidige badsteden: Raversijde, Bredene, Oostende, Westende, Middelkerke en Mariakerke
Ik haalde het al een paar keren aan: verschillende badplaatsen zijn te linken aan Testerep. Ik vind het persoonlijk altijd wel interessant om hedendaagse namen te linken aan hun (vaak vergeten) geschiedenis. Want plaatsnamen vertellen ons veel over de historie van ons landschap. Daarom ga ik er graag even dieper op in.
De meest duidelijke link zijn Westende, Oostende en Middelkerke. Westende en Oostende zouden stadjes zijn die zich zouden ontwikkelen aan weerszijde van Testerep. Daarom ook hun naam: West-ende (het westelijk einde) en Oost-end (het oostelijke einde). Een leuk weetje, aangezien Westende en Oostende ontstonden toen Testerep nog bestond, maar het eiland hebben overleefd. Oostende kennen we natuurlijk van de kunstenaar Ensor.
Het strand met zicht op Westende
Je kan Oostende trouwens zien als 2 verschillende steden in de geschiedenis: een oud-Oostende en een nieuw-Oostende dat men zal stichten na het verlaten van Testerep als nederzetting.
Je kan ondertussen wel al raden waar Middelkerke lag, ten opzichte van Testerep, Oostende en Westende. Het lag, zoals de naam zelf al aangaf: middenin!
Het strand met zicht op Middelkerke
Verder heb je ook nog Mariakerke, afkomstig van het kerkje op Testerep. Bredene verwijst dan weer naar een van de geulen die Testerep van de rest van het land afsneed: ‘Brede Eede’. Verder had je ook nog de nederzettingen zoals Walraversijde, wat we nu nog Raversijde noemen, en Lombardsijde.
Het einde van het eiland Testerep
We kunnen Testerep echter niet meer zien. Het is al lang verzwolgen door de zee, wat ook de reden is waarom we het hebben over het verdronken eiland Testerep. De aanleg van de golfbrekers heeft nog eens voor een extra laag zand gezorgd, wat betekent dat de resten van Testerep nu zo een meter of twee onder het zand bedolven zullen liggen.
Maar hoe komt het nu dat Testerep verdwenen is? In de 13de eeuw kreeg Oostende van de Vlaamse gravin Margaretha toestemming om zich verder als stad te ontwikkelen. Hiervoor werd een deel van de duinengordel van Testerep afgevlakt. Er zou ook een dam komen die de westelijke geul zou afsluiten, waardoor Testerep een schiereiland in plaats van het gekende eiland werd.
Als je je nog het eerste deel van dit blogartikeltje herinnert, dan weet je dat op deze manier de getijden weer invloed op Testerep kregen. Vooral de stormvloeden braken het natuurlijk gevormde Testerep weer verder af. Zoals altijd evolueert de natuur en onze omgeving, en ook Testerep onderging dit lot.
Zo zal men na de Sint-Vincentiusvloed van 1394 Testerep verlaten en meer landinwaarts het nieuwe Oostende stichten. In de 15de en 16de eeuw zou de getijdenwerking het eiland Testerep voorgoed laten verdwijnen in zee. Enkel het zuidelijk deeltje van Testerep zou na inpoldering nog deel uitmaken van het vasteland. De huidige kustlijn zou na onderzoek ongeveer op wat de helft van Testerep was, lopen. Loop je dus aan de rand van onze Belgische kust tussen Westende en Oostende, dan loop je op een stukje Testerep!
Het hedendaagse verdronken eiland Testerep
Er zijn dus verschillende kuststeden die hun bestaan en zelfs naam te danken hebben aan Testerep. Maar er zijn nog talloze andere hedendaagse verwijzingen naar Testerep te vinden.
Onderzoek met bodemscans wees uit dat er ter hoogte van het casino van Oostende, enkele honderden meters zeeinwaarts, structuren onder het zand liggen. Sporen van het verdronken land Testerep.
Op het provinciedomein Raversijde werd dan weer een speelbos geopend waar kinderen en hun ouders de geschiedenis van Testerep kunnen ontdekken. Deze speelzone draagt dan ook toepasselijk de naam Testerep.
Testerep is zelfs de naam van een heuse Facebookgroep. Die bestaat uit inwoners van onder andere Oostende, Westende en Middelkerke, die zich door de voorgeschiedenis van het eiland (en schiereiland) Testerep eeuwen later nog altijd verbonden voelen.
Wil je dus eens een historische getinte strandwandeling maken? Dan weet je nu waar je moet zijn!
Wil je echter meer weten over de geschiedenis van de Noordzee? Lees dan zeker eens mijn artikels over de Herald of Free Enterprise of Neeltje Jans. Of ben je eerder geïnteresseerd in onze relatie met water in de geschiedenis? Dan kan ik je aanraden om eens over de mysterieuze ruien van Antwerpen te lezen.
Tijdens een wandeling merkte ik op dat een deel van mijn route de oude Frankische weg van Maastricht naar Hoei (de Vrinkseweg in Nerem, bij Tongeren, hieronder op de foto). Ik hoor ook veel vragen van lezers en leerlingen over die Franken. Daarom overloop ik in dit artikel eens de belangrijkste vragen.
Wat waren de Franken?
Een eerste vraag die terugkomt is ‘Wat waren de Franken’. Of
misschien beter gezegd: wie waren de Franken?
De Franken kan je zien als een groepering van Germaanse
stammen. Het woord ‘Frank’ zou ‘Dapper’ of ‘Moedig’ betekenen, hoewel het ook
kan verwijzen naar het type speer dat ze gebruikten.. De vroegste verwijzing
naar deze Franken vinden we terug in het midden van de 3de eeuw. Romeinse
historici (zoals bijv. Tacitus) maakten dus nog geen vermelding van hen.
Waar komen de Franken vandaan?
Een andere vraag die vaak terugkeert is ‘Waar komen de
Franken vandaan?’. Of anders verwoord: waar woonden de Franken of waar leefden
de Franken.
Hierover is al wat meer informatie bekend. De Franken leefden net ten oosten van de Rijn (een overzichtelijke atlas vind je hier). Dat betekent dus dat ze net aan het Romeinse Rijk grensden, wat al snel problemen tussen de Franken en Romeinen zou opleveren.
Meer specifiek woonden de ze in het dal van de Rijn, tussen
de rivieren de Rijn en de Wezer. In het huidige Duitsland dus. Of daar komen de
Franken toch vandaan, want ze zouden al snel een groot rijk in West-Europa
vormen.
Hoe leefden de Franken
Hoe leefden de Franken nu? Wel, we hebben het hier over een
Germaanse stam die zeker nog niet zo stedelijk geëvolueerd was als het Romeinse
Rijk in die tijd. De Franken worden beschreven als woestelingen die vochten met
speren en werpbijlen. Ze waren echter ook bedreven in zeevaart en waren dus ook
op zee een geduchte vijand van de Romeinen.
Qua geloof zouden ze bekend staan voor het volgen van het Christendom. Dat kwam vooral door hun bekende koning Clovis (over hem schreef ik hier een artikel). Je kan de Franken dus zien als een overgang van een Gallo-Romeinse maatschappij naar de middeleeuwen.
Het Frankische Rijk: Franken en Romeinen
De Germaanse stammen groeiden in de loop der tijden uit tot
een groot Frankisch Rijk. Dat geeft dan vragen als ‘Welke Frankische koning
vergrootte het rijk met het huidige Nederland en België’ en ‘Hoe werden de
Franken koningen over een groot en machtig rijk’.
Het Frankische Rijk zien we als een gebied dat door de
Franken werd bestuurd tussen de 3de en 10de eeuw (meteen een antwoord op die
vraag wanneer de Franken waren). Het Frankische Rijk val uiteindelijk uiteen
omdat het al van in het begin in subkoninkrijken onderverdeeld was. Zeker de
uiteindelijke opsplitsing na Karel de Grote beheerst tot op de dag van vandaag
onze grenzen en politiek (maar dat ik leg ik in een artikel over Karel de Grote
uit).
Hoewel de Franken in het begin een bedreiging voor de
Romeinen waren, werden ze op den duur als huursoldaten voor dat Romeinse Rijk
gebruikt. Aangezien ze bij de Rijn-grens woonden waren ze immers al deels
geromaniseerd op vlak van cultuur. Enkele duidelijke overzichtskaarten vind je
hier.
Als huursoldaten zouden de Franken uiteindelijk ook het
recht krijgen om zich in het Romeinse Rijk zelf te vestigen (de zogenaamde
foederati). Dit zorgde voor een verhuis en vermenging in het Romeinse Rijk door
de Franken. Het zou zelfs zo ver gaan dat men op deze manier het huidige België
en Nederland kon inpalmen. Het Frankische Rijk zou uiteindelijk tot aan de Seine
reiken (door de Merovingische koningen). De landen van het Frankische Rijk zijn
dus delen van het huidige Frankrijk, Duitsland, België en Nederland.
Het zou echter tot 482 duren tot de Franken als één volk
verenigd zouden worden. En dat gebeurde door de kroning van Clovis I.
Vele oorlogen en twisten zouden echter volgen, tot Karel de
Grote als nieuwe sterke koning het rijk zou bestendigen. Men zag hem zelfs als
de hersteller van het oude West-Romeinse Rijk. Omdat men dit dacht, kroonde de
paus hem tot keizer in het jaar 800. Op die manier werd het Frankische Rijk in
de middeleeuwen ook allesbepalend voor de verdere toekomst van onze contreien
(tot op de dag van vandaag!).
Na Karel de Grote zou het Frankische rijk in de 9de eeuw
uiteen vallen. Zowel door de opdeling van zijn erfenis als door het opkomen van
andere koningen die op lokaal vlak zoveel mogelijk macht naar hen probeerden
toe te trekken. Dat zou dan het lappendeken van koninkrijkjes geven dat we van
uit de middeleeuwen kennen.
Conclusie: van Frankische weg tot Frankisch Rijk
Zo, ik denk dat er maar weinig wandelaars zijn die denken
dat de lokale veldweg eigenlijk deel uitmaakte van het grote Frankische Rijk
van de bekende Clovis en Karel de Grote.
De geschiedenis van de Franken die ik hierboven beschrijf is natuurlijk ‘maar’ een samenvatting. Hieronder vind je in mijn bronnen enkele websites waar je er veel meer over kan lezen. Want het is een grote en ingewikkelde geschiedenis. Wil je toch al snel meer weten over Clovis? Dan kan je hier mijn artikel over hem lezen. Dat artikel schreef ik toen ik in Reims de kerk waar hij tot het Christendom gedoopt werd, bezocht.
Elk jaar vinden in de stad Gent de bekende Gentse Feesten plaats. Die draaien niet alleen maar rond feesten, drinken en eten, want ook cultuur speelt er een grote rol. Zo kan je tijdens de Feesten enkele uitzonderlijke plekjes die normaal gesloten zijn, bezoeken.
Ik bezocht tijdens de feesteditie 2019 de Sint-Baafskathedraal. Want de Gentse Feesten zijn hét moment om de toren te beklimmen. Of dat de moeite waard is vertel ik je verder in dit artikel.
De Sint-Janskerk & Sint-Baafskathedraal in Gent: korte geschiedenis
De Sint-Baafskathedraal in Gent ziet er op dit moment bijna wit uit, want ze onderging een grondige renovatie. Net zoals het Lam Gods van de gebroeders Van Eyck, dat je in deze kerk kan bezichtigen.
Een groot verschil met het donker vuil dat de toren bedekte toen ik ze jaren geleden als student bezocht. Hetzelfde effect vind je terug bij de renovatie van de Boekentoren. Het is natuurlijk wel normaal dat de toren na eeuwenlange luchtvervuiling zwart ziet, en het resultaat mag er zijn.
Het zou ene bisschop Transmarus zijn geweest die hier in 942 een kerkje heeft ingewijd. Op deze plek stond er in het midden van de 12de eeuw dan een Romaans kerkje waarvan je nu nog de sporen van kan terugzien. Oorspronkelijk droeg deze de naam Sint-Janskerk.
Door haar middeleeuwse rijkdom kon de stad in de 15de-16de eeuw de kerk verder uitbouwen tot een Gotische kerk.
In de loop van de geschiedenis waren er natuurlijk de nodige religieuze en politieke strubbelingen (met Keizer Karel V bijvoorbeeld). Maar uiteindelijk richtte men in 1559 het bisdom Gent op waardoor de kerk een kathedraal werd.
De toren van de Sint-Baafskathedraal in Gent bezoeken
Ik woon al meerdere jaren in Gent, maar bovenop de Sint-Baafskathedraal was ik nog niet geraakt. Dus tijdens de Gentse Feesten sloeg ik mijn slag.
De rij was langer dan verwacht, dus je kan wel tot een kwartier aanschuiven. De toegangsprijs van enkele euro’s viel goed mee, alhoewel ik tijdens de Gentse Feesten toch eerder een geste had verwacht.
Het duurt ook een kwartiertje vooraleer je alle trappen hebt beklommen. Maar de klim zelf is niet onoverkomelijk of extra moeilijk. Zo zijn er meerdere kleinere kinderen en senioren ook tot op de top geraakt.
Het uitzicht dat je hebt is natuurlijk super. Én je zit ook hoger dan het belfort (dat wél heel het jaar open is voor bezoek en beklimming). Het is mooi om de typische bekende herkenningspunten tussen de huizen terug te vinden: belfort, gravensteen, boekentoren, de Krook, Vooruit …Het uitzicht is een mooie samenvatting van Gent.
De Sint-Baafskathedraal bezoeken: een aanrader
Ben je tijdens de Gentse Feesten dus in de stad? Maak dan zeker eens tijd voor een beklimming. Dan heb je erna meteen een excuus om even te bekomen op een terrasje!
Hallo, ik ben Rob en schrijf deze geschiedenisblog. Ik ben een historicus en leraar. Met deze geschiedenisblog wil ik mijn passie voor geschiedenis met jullie delen. Veel leesplezier!
