Tag Archives: 17de eeuw

Op uitnodiging: Tulip Fever recensie

Zomer 2017, en mijn blog verrast me weer. Want omwille van mijn artikel over de tulpencrisis (volgens mij één van de meest intrigerende stukjes geschiedenis) kreeg ik een persvisie voorgeschoteld. Distributeur Entertainment One was immers zo vriendelijk om mij uit te nodigen één van haar films op voorhand te bekijken. En zie hier het resultaat: mijn recensie van de film Tulip Fever.

De film Tulip Fever in het kort

De historische film Tulip Fever speelt zich af in het Holland van de 17de eeuw. De Gouden Periode. Economisch gezien is er een nieuw exotisch product op de markt: de tulp. Een bloem die vanuit de Nederlandse kolonies werd ingevoerd.

Sommige tulpenvarianten zijn zo zeldzaam dat men er veel geld voor geeft. Wat ruimte geeft voor speculatie op tulpenbollen die men koopt, in de hoop dat er een kostbare bloem uit groeit.

Het is in deze tijden dat we het verhaal van het weeskind Sophia leren kennen. Zij wordt als knappe kloosterlinge uitgekozen door de rijke handelaar en weduwnaar Cornelis Sandvoort. Want Cornelis is op zoek naar een vrouw die hem een zoon kan geven, zodat zijn naam en faam blijft voortbestaan.

Jan Van Loos: schilder en spelbreker

Er komt echter geen zoon en het huwelijk kun je niet echt geslaagd noemen. Sophia valt dan ook nog eens voor de charmes van de schilder Jan Van Loos, die het portret van Sophia en Cornelis komt schilderen. Het is acteur Dane Dehaan die Jan Van Loos speelt. Zijn rol kan je cliché vinden – de jonge wilde schilder die de liefdesrivaal van de oudere stijvere rijkaard is. Maar goed, dat gevoel is een beetje de rode draad doorheen heel de film, en dat ligt niet enkel aan het fictieve personage van Jan Van Loos.

Tegelijkertijd beleeft ook de dienster ten huize Sandvoort, Maria, haar eigen relatieperikelen. Net zoals Sophia wil ze wegvluchten met haar geliefde om een eigen leven op te starten. Beide koppels zien het speculeren met tulpen als uitweg om aan genoeg geld te komen. Of die riskante plannen lukken is natuurlijk de vraag.

De belangrijkste vraag: vond ik de film Tulip Fever goed?

Natuurlijk verwacht je in een recensie van de film Tulip Fever dat ik jullie zeg of ik de film aanraad of niet. Mijn mening is dat het een leuke tv film is om samen in de zetel naar te kijken. Voor een bioscoopbezoek vind ik hem niet goed genoeg.

Waarom? Ik vind het verhaal vaak zeer verwarrend verteld. Er komt zo veel bij kijken dat het teveel wordt. De kijker kan dan nog moeilijk meegesleurd worden in het verhaal. Het eerste deel van de film wordt ook verteld vanuit het perspectief van de dienster Maria. Met een voice-over vertelt ze een goed half uur lang een groot deel van het verhaal met daarbij een snelle montage. Zo krijg je al een grote portie van het boek,waarop de film is gebaseerd, voorgeschoteld. In allerijl moet je veel verwerken en de film dreigt je daarom al in het eerste deel kwijt te geraken. De intro duurt nu immers wat té lang.

Na die lange intro in vogelvlucht legt de film de focus op Sophia. Vanaf dan komt er een degelijke vertelstructuur en ga je dieper in het verhaal getrokken worden. Het rare vond ik dat de voice-over van Maria zo goed als verdwijnt en men nu het verhaal verteld vanuit Sophia haar blik.

De plotwendingen zijn wel soms met de haren erbij getrokken. Identiteitsverwisselingen, komische scènes, het gebruikelijke personage dat fouten maakt omdat hij niet van de drank kan blijven. Het voelt allemaal niet zo heel origineel aan.

Uiteindelijk kan ik mijn review besluiten dat de film Tulip Fever een light versie is van The girl with the pearl earring. Een zeer gelijkende film waar het verhaal rustig uit de doeken wordt gedaan en de personages meer diepte kennen.

Veel bekend volk

Door de, volgens mij toch wel vrij indrukwekkende, cast lagen mijn verwachtingen ook wat te hoog. Niet alleen is er hoofdrolspeler Christoph Waltz. Maar ook namen als Holliday Gtainger (The Borgias), Kevin McKidd (Rome, Grey’s Anatomy), Zach Galifianakis (The Hangover) en model Cara Delevigne zullen je bekend in de oren klinken. Soms huppelt ook nog Judi Dench door het scherm, vooral bekend van James Bond. Helaas is Tulip Fever niet het beste werk in hun carrière.

Bekijk toch maar de film Tulip Fever

Raad ik je nu af om deze film te bekijken? Zeker niet. Want het blijft een film die je onderdompelt in de 17de eeuw. En dan ook nog eens tijdens de chaotische maar interessante tijd van de Tulpencrisis.

Voor de liefhebbers van films zoals The girl with the pearl earring is Tulip Fever een herkenbare film, maar het zal ook een aangename film zijn. Ook voor geschiedenisliefhebbers zal Tulip Fever leuk zijn. Verwacht alleen geen diepgaand verhaal met uitgepuurde personages.

Trailer Tulip Fever

Ik geef je als uitsmijter natuurlijk ook nog de trailer van Tulip Fever mee:

Calcio Storico: brutaalste sport ooit

Een collega wees me onlangs op iets wat waarschijnlijk de brutaalste sport ooit moet zijn: Calcio Storico, ook wel Calcio Fiorentino genaamd.

De Calcio Storico kun je samenvatten als een voetbalspel zonder al te veel regels. Je ziet mannen met een bal spelen. Wel in hun handen en niet met hun voeten. Maar je ziet ook veel mannen vechten?. Hárd vechten.

Op het eerste zicht leek het me een soort uitlaatklep voor voetbal hooligans. Een voetbalveld waar ze zich mogen uitleven tegen een rivaliserende hooliganclub.

Maar blijkbaar zit er toch een interessante geschiedenis achter dit Calcio Fiorentino. En die geschiedenis leg ik je hier graag even uit. Wil je de precieze regels kennen en het spel doorgronden? Dan raad ik je de aankoop van het boekje A beginners guide to Calcio Fiorentino aan.

Wat is Calcio Storico?

Calcio Storico wordt ook wel Calcio Fiorentino of Florentijns trapspel genoemd. Het is een gewelddadig balspel met twee teams van elk 27 mannen. Je mag tijdens het spel zowel je handen als voeten gebruiken.

Om een goal te maken moet je de bal in een net gooien aan de overkant van het veld, dat een zanderig terrein is. Een wedstrijd duurt 50 minuten en je hebt ook een scheidsrechter, 6 lijnrechters en een veldmeester om alles in goede banen te leiden.

Bij het afvuren van het kannon wordt de bal het veld ingegooid. En dan breekt de hel los. Schoppen tegen het hoofd is verboden. Maar kopstoten, wurging of zand in de ogen van je tegenstander wrijven is toegelaten. Of beter nog: het wordt aangemoedigd. Het Calcio Storico is één groot vechtfestijn.

Er worden tijdens een wedstrijd dan ook geregeld mensen het veld afgedragen. Gebroken botten zijn ook totaal geen uitzondering.

Calcio Storico/Calcio Fiorentino: ontstaan

Dit wreedaardig balspel stamt uit de 15de eeuw. Het wordt gezien als een vroege vorm van voetbal en stamt zelf waarschijnlijk af van een Romeins balspel. Dat spel was op zijn beurt dan waarschijnlijk weer het resultaat van een soort militaire krachttraining.

Een écht startpunt van het Calcio is  echter moeilijk te bepalen. Balspelen worden immers al sinds mensenheugenis uitgevonden, aangepast en gespeeld.

Omdat Calcio Storico ook Calcio Fiorentino wordt genoemd, kun je al raden waar het ontstaan is: in Firenze (Italië).

Het waren aristocraten die Calcio Storico speelden. Zelfs tot in het Vaticaan speelde men het.

Op het einde van de 15de eeuw kende het spel zo’n grote populariteit dat men het op zowat elk plein in Firenze speelde. In 1490 zou men zelfs gespeeld hebben op de bevroren rivier Arno. En ook in andere landen buiten Italië speelde men het Calcio.

Toch zou de sport in de 18de-19de eeuw nog amper gespeeld worden en uitdoven. Tot het in 1930 een tweede leven kreeg. Sindsdien zijn er jaarlijks drie wedstrijden in juni.

Het evenement Calcio Storico/Calcio Fiorentino

Dit toch wel aparte evenement begint met een stoet in het historisch centrum van Firenze. Compleet met historische kostuums uit de 16de eeuw.

De ploegen die deelnemen aan het Calcio beelden de historische wijken van firenze uit. Elk team (wijk) heeft een eigen embleem. Nu zijn het de districten van Firenze die in teams worden opgedeeld met elk een kleur.

Bron:
Wikipedia
Geef hier je beoordeling van dit artikel. Bedankt!

Bekende piraten: de vrouwelijke piraat Grace O’Malley

Stoere zeebonken. Daar denken we aan wanneer we het over bekende piraten hebben. Maar wist je ook dat er verschillende vrouwelijke piraten waren? Grace O’Malley is er zo eentje.

Wie was de vrouwelijke piraat Grace O’Malley?

Van alle beroemde vrouwen in de piraten geschiedenis is Grace O’Malley wel het vermelden waard. Ze leefde in het 16de-17de eeuwse Ierland waar haar Ierse naam Gráinne Ní Mháille was. Haar bijnaam in de Ierse folkore is trouwens Gráinne Mhaol, wat in het Engels tot Granuaile werd omgevormd.

Ze volgde haar vader op als hoofdvrouw van de O Maille – clan in West-Ierland. En ze was zeker niet dom. Algemeen wordt Grace O’Malley gezien als een opgeleide en onderlegde vrouw.

De opkomst van Grace O’Malley: de vrouwelijke kapitein

Grace O’Malley werd pas een beroemde vrouw toen ze de business van haar vader overnam. Die hield zich vooral bezig met handel via schepen aan de westkust van Ierland. Daarnaast erfde deze vrouwelijke piraat ook nog gronden van haar moeder en eigendommen van haar eerste man. Naast brains had deze vrouw dus ook rijkdom. Een geslaagde combinatie.

Grace O’Malley wordt één van de beroemde vrouwen in de piraten geschiedenis

Om haar handel te beschermen zorgde Grace O’Malley er als een echte vrouwelijke kapitein voor dat ze honderden mannen had die haar volgden. Ze beschermde haar schepen ook door het oprichten van kastelen aan de Ierse westkust. Haar uitvalsbasis was Rockfleet Castle.

Ze kreeg echter al snel problemen met de regio Galway, die bij Engeland ging aankloppen. Zij hieven in deze regio immers belastingen op de schepen die er passeerden. Dit was niet naar de zin van onze vrouwelijke kapitein die dan ook haar eigen belasting ging heffen op de schepen die  in haar gebied passerden. En dat is natuurlijk piraterij.

In 1574 hadden de Engelsen er dan ook genoeg van. Ze belegerden met hun vloot het hoofdkwartier van Grace O’Malley: Rockfleet Castle. De vrouwelijke kapitein liet zich echter niet doen en toonde waarom ze één van de beroemde vrouwen uit de piraten geschiedenis zou worden. Want in plaats van zich te verdedigen, koos zena twee weken van beleg voor de aanval. En ze versloeg dan ook nog eens de engelse vloot, die het hazenpad koos.

Op dat moment was Grace niet enkel een vrouwelijke piraat en kapitein, maar ook één van de traditionele Ierse hoofdvrouwen  die niet pasten in het Engelse systeem dat haar eigen wetten wilden opleggen, en niet die van de verkozen hoofdmannen- en vrouwen.

Een vrouwelijke piraat in het nauw: Grace O’Malley en Elizabeth I

Grace O’Malley kwam echter in nauwe schoentjes terecht. Toen ze 56 jaar oud was, belandde ze in gevangenschap. Het was Sir Richard Bingham, de Engelse gouverneur van de Ierse gebieden, die haar te pakken kreeg.

Ze ontliep maar net de doodstraf. Maar haar invloed als vrouwelijke kapitein was gedaan. Ze verloor zowat alles en belandde zo goed als volledig in de armoede.

Ook haar broer en zoon werden gevangen genomen. Dat bracht Grace O’Malley tot haar laatste gewaagde daad. Ze schreef immers naar de engelse koninging Elizabeth I. Die vroeg ze om een ontmoeting, die uitzonderlijk genoeg ook plaatsvond.

Wat er tussen de twee vrouwen werd besproken zal altijd een mysterie blijven. Maar het zorgde ervoor dat Grace O’Malley een plaatsje kreeg in het rijtje beroemde vrouwen. Want niet alleen schonk de koninging haar familieleden de vrijheid. Ook een deel van haar bezittingen werden teruggeschonken.

Het einde van Grace O’Malley: een vrouwelijke piraat en kapitein

Of je haar nu Grace O’Malley, Gráinne Mhaol of Granuaile noemt, het valt niet te ontkennen dat deze vrouw een belangrijke rol speelde in de Ierse geschiedenis.

Deze vrouwelijke piraat bleef, na wat dieptepunten, tot aan haar dood een redelijk grote politieke invloed houden. En ook op zee bleef ze een niet te onderschatten persoon. In de Ierse folklore wordt ze ook vaak bezongen als één van de voorvechtster van de onafhankelijk van Ierland.

Grace O’Malley overleed op de gezegende leeftijd van 70 jaar, hoogstwaarschijnlijk in haar uitvalsbasis Rockfleet Castle.

Bron:
The Pirate King
Wikipedia
Ancient Origins

Een muur rond Hocht

[two-thirds-first]In een vorig artikel vertelde ik je al meer over de Freules van de abdij van Hocht. In het krantenartikel dat als bron diende, kwam ik ook wat meer te weten over de bescherming van de maagdelijke Freules. Iets wat niet altijd even makkelijk bleek. Zeker als het aan baron Floris de Merode had gelegen.[/two-thirds-first]
[one-third][/one-third]

Dames met verzuchtingen en kwellingen

Nicolaas Boucherat, abt-generaal van de Cisterciënzers, bezocht in 1612 de abdij van Hocht. Hij was echter wat ontstemd. In een brief schreef hij enkele aanbevelingen voor de abdij:

De abt-generaal raadde aan een hoge muur rond het klooster te bouwen. Volgens hem hadden de aanwezige dames allerlei “verzuchtingen en kwellingen”. Enkel een muur kon hen op “het goede spoor houden”.

Daarenboven vond de abt-generaal het wenselijk om de deur, die naar de kamers van de biechtvader en kapelaan leidde, te verplaatsen. Blijkbaar vertrouwde hij zowel de vrouwen als mannen niet helemaal.

Er bevonden zich volgens de abt-generaal nog andere verleidingen in het klooster. Want ook de bakkerij kon volgens zijn mening best verplaatst worden. De jonge banketbakkers die er werkten vormden een te grote uitdaging voor de dames.

Beschermen van de maagdelijke freules

De hoge muur kwam er pas toen Mgr. Pierre Louis Caraffa, bisschop van Tricarico én pauselijk nuntius, zich over de zaak uitsprak. Hij liet daadwerkelijk een muur optrekken. Die moest “de maagdelijkheid van de nonnen beschermen”. Men vergat bij de bouw echter, bewust of per ongeluk, de nodige fundamenten. Amper één jaar later stortte de muur al op verschillende plaatsen in.

Baron Floris de Merode is verliefd

Omdat de muur niet meer voldeed, beval de Luikse prins-bisschop in 1625 de bouw van een nieuwe muur. Er deed echter een gerucht de ronde dat de bouw van de muur moeilijk maakte. Baron Floris de Merode zou verliefd zijn geweest op abdis Anna de Robles.

Of baron de Merode écht verliefd was en zijn zegje had in de bouw van de muur weet ik niet. Misschien jij wel? Stuur me dan zeker een berichtje via mijn contactpagina. Ook andere verhalen over de abdij van Hocht zijn welkom!

Van tulpenhandel tot tulpencrisis

Ik had al wel eens van gehoord van rare economische crisissen die niet veroorzaakt werden door olie, de huizenmarkt of cryptomunten, maar door ongewone zaken in het leven. Zoals in dit geval: de tulp. Hoe het kan dat een tulp, en meer bepaald zelfs de tulpenbollen, velen in armoede stortten? Ik zocht het uit!

Wat is de tulpenmanie?

De tulpenmanie is een hausse die eindigde in de tulpenbollen crisis. In de 17de eeuw steeg de prijs voor tulpenbollen in Holland en Utrecht snel en onrealistisch hoog. Het resultaat was een economische bubbel waardoor veel investeerders geld verloren. De prijs van de tulpenbollen was immers plots sterk gedaald.

De Nederlandse tulpenhandel

Holland en Utrecht, 17de eeuw. Het was de Gouden Eeuw van de Nederlanden en de tulp was populair. Dat is de bloem nu nog altijd. Wie denkt niet aan Nederland als je een tulp ziet.

De bloem is oorspronkelijk afkomstig uit het Ottomaanse Rijk. Men introduceerde haar in Europa tijdens de 16de eeuw. Op het einde van die eeuw was de tulpenhandel echter al een bloeiende business geworden.

Tulpenkoorts en tulpenmanie

De tulpenhandel groeide verder. De bloem werd héél populair. Verzamelaars en zij die het zich konden betalen wilden maar al te graag één van de vele rassen die de bloem kende. Men begeerde de bloem zo hard dat men nu nog van een ware tulpenkoorts kan spreken. Die ging zo ver dat men ook wel tulpenmanie, of tulpomanie, kan zeggen.

Het was echter deze tulpenmanie die de ondergang betekende van veel geïnvesteerd geld. Zo kon in het begin van de 17de eeuw een tulpenbol niet minder dan 1000 gulden kosten! Als je weet dat in die tijd een gemiddeld jaarinkomen op 150 gulden lag, dan begrijp je al dat de tulpomanie naar zijn hoogtepunt aan het groeien was.

Een mooi voorbeeld van tulpenmanie: de Semper Augustus

Het bekendste voorbeeld van de tulpomanie is trouwens de Semper Augustus tulp. Een koper betaalde voor deze tulpenbol een prijs die evenwaardig was als een huis, zo’n 6000 gulden. Ja, je leest het goed: men kocht een tulpenbol voor de prijs van een mooi huis!

De tulpencrisis: een economische bubbel

Deze tulpenmanie zou uiteindelijk voor een economische bubbel zorgen die de tulpencrisis van de 17de eeuw zou inluiden. Men begon immers zwaar te speculeren.

De tulpen crisis kon je al zien aankomen toen de prijzen de lucht ingingen. Dit kwam door heftige speculatie. Men kocht immers tulpenbollen in april en mei als men de tulp in bloei zag. Pas in de nazomer, wanneer men de bollen kon rooien, kreeg de koper ook echt zijn tulpenbol in handen. Door de tulpenkoorts begon men echter al hoge prijzen te bieden op tulpen die men nog niet in bloei had gezien. Er waren ook verkopers die bollen te koop aanboden, terwijl ze nog helemaal geen voorraad hadden. Aan de andere kant waren er ook opkopers die bollen kochten terwijl ze geen geld hadden. Daar kwam nog eens bovenop dat mensen hun contracten doorverkochten om zo winst te maken.

De tulpenmanie wordt een tulpencrisis

Door deze situatie ging de tulpenmanie over in een tulpencrisis. Opkopers konden hun bestellingen niet meer betalen, verkopers konden niet meer leveren. De tulpenkoorts was immers het schoolvoorbeeld van speculatie.

Maar was er wel een tulpencrisis?

Veel data over de tulpomanie hebben we niet. Er bestaat een 19de eeuws onderzoek, maar dit begint men meer en meer in twijfel te trekken. Misschien was de impact van de tulpencrisis niet eens zo erg.

Ook de oorzaak van de prijsstijgingen zijn niet altijd zo makkelijk te bepalen. Waren het de stijgende lonen die mensen ertoe aanzetten om met risico geld te investeren? Of waren het de toenmalige wetgevingen rond contracten die aanzette tot speculatief gedrag?

Andere bubbels zoals de tulpencrisis

De tulpenmanie en daaropvolgende tulpencrisis is echter geen alleenstaand feit in de geschiedenis. Denk maar aan de beurscrisis van 1929 of de internetbubbel van de jaren 1990.


Wil je meer weten over dit onderwerp? Dan raad ik je Tulpengekte aan, een interessant boek over de tulpenmanie. Wil je wat bredere geschiedenis? Dan is Rijstpap, Tulpen & Jihad wat je zoekt!


Wist je trouwens dat er een film bestaat die zich afspeelt tijdens de Tulpenmanie? Lees hier mijn review over Tulip Fever

Ben je eerder geïnteresseerd in economie, gebracht op een entertainende manier? Dan raad ik je de film Wall Street1 & 2 met Michael Douglas aan. Hierin wordt de tulpencrisis trouwens vernoemd!

Verder lezen:
Wikipedia
Beleggersartikel over de tulpenmanie