Category Archives: Geschiedenis blog

Ferrariskaart kopen: hier online bestellen

Als historicus met een interesse voor landschapsgeschiedenis, werk ik vaak met de Ferraris kaart. Ben je van plan om een Ferraris atlas te kopen? Dan kan ik je alleen maar gelijk gev! Maar misschien weet je niet waar je de Ferraris atlas kan bestellen? Of je twijfelt nog een beetje? Dan heb je geluk, want ik ben hier om je te helpen! Op deze pagina geef ik je alle info die je nodig hebt over deze historische kaart.

Ik geef je hier al de mogelijkheid om de atlas te kopen via Bol. Dit is de klassieke uitgave in de meest hoogwaardige afwerking. Hieronder vind je meer uitleg over deze atlas.

Als historicus schreef ik een tijdje geleden al eens een artikel over de Ferraris atlas. Daar vind je meer info over de Ferraris kaarten zelf. Maar hier leg ik je graag uit waar de Ferraris kaart te koop is. Want ik ben zeker een fan! Zo onderzocht ik ook lokale dorpen en hoe ze er vroeger uitzagen. Dat kan met behulp van deze kaart. Een voorbeeldje is mijn artikel over Rekem.

De Ferrariskaart bestellen: twijfel je nog?

Als je op deze pagina bent beland, dan weet je waarschijnlijk al wat de Ferraris atlas is.

Onder historici zijn de Ferrariskaarten immers een monument als het gaat over bronmateriaal over ons landschap. Al sinds mijn opleiding aan de Universiteit Gent gebruik ik ze regelmatig. Een Ferrariskaart is nu eenmaal een belangrijke historische bron.

Klik hier om deze atlas aan te kopen

Niet dat het een bron is die altijd perfect klopt. Maar ze geeft toch altijd wel een hele brok historische informatie over de toenmalige Oostenrijkse Nederlanden.

Kan iedereen de Ferraris atlas lezen?

Je moet zeker geen gediplomeerd historicus zijn om de Ferraris atlas interessant te vinden. Want ik denk dat iedereen er wel mee aan de slag kan. Je vindt er ook veel sporen op, zoals gebouwen of natuurlijke relicten, die je nu nog altijd terugvindt in je buurt. Eens kijken op de 18de eeuwse kaart en daarna de hedendaagse wereld intrekken tijdens je eigen speurtocht. Leuk en spannend toch?

Ben je dus geïnteresseerd in je eigen omgeving en hoe ze eruit zag eind 18de eeuw? Wil je onderzoeken hoe je de bewoning, bebouwing en natuur op een bepaalde plek is geëvolueerd in de laatste twee eeuwen? Dan raad ik je aan om de Ferrariskaart te bestellen en te kopen.

De Ferrariskaart kopen: waarom en hoe?

Ok, de Ferrariskaart kopen is zeker niet goedkoop. De atlas vraagt wel een kleine investering. Maar ze is het volgens mij wel waard.

Want ik kan je zeggen: je koopt best ineens de gehele atlas. Één Ferrariskaart kopen van je eigen regio lijkt wel leuk. Maar je zal al snel ook de omliggende regio’s willen bekijken en vergelijken. Want in die tijd hadden omliggende regio’s hun invloeden op elkaar.

En dan heb je ook nog eens je familie, vrienden of andere bezoekers die waarschijnlijk ook een kijkje willen nemen in je atlas.

Het is net de veelheid aan gedetailleerde Ferrariskaarten die een mooi én interessant geheel maken. Verzameld in één werk: de atlas van graaf de Ferraris.

De Ferrariskaart te koop: je boekenkast indrukwekkend maken

De Ferrariskaart is vrij te koop. En als je ze aanschaft, dan zal je boekenkast er een stuk indrukwekkender uitzien. Want ik zei al dat de atlas zeker niet te klein is uitgegeven. En ze is een stuk groter dan een normaal boek.

Klik hier om deze atlas aan te kopen

Je kunt het letterlijk en figuurlijk zware lectuur noemen. Dus zorg dat je plek hebt in je boekenkast! Aan de andere kant maakt dat van het raadplegen van de Ferrariskaarten ook een avontuur. Het kost een beetje moeite om de atlas uit je kast te nemen en op je tafel te leggen. Doe de kaft open en je ziet de prenten voor je ogen openvallen. En dan kun je beginnen speuren. Met plezier! Door de veelheid aan details ontdek je altijd wel weer wat nieuws!

De Ferrariskaart online bestellen en kopen: conclusie

Wil je eerst meer weten over de geschiedenis achter de historische Ferraris atlas? Dan moet je zeker eens dit artikel lezen.

De beste en snelste optie is om de atlas te kopen via Bol. Dit is de klassieke uitgave in de meest hoogwaardige afwerking. Het is ook de versie die je in bibliotheken terugvindt.

Mijn Instagram toppers

Misschien weten jullie het nog niet,maar naast geschiedenis is ook fotografie een passie van mij. Of beter gezegd: beelden. Want film mag je bij mij ook wel een grote liefhebberij noemen.

Daarom dat ook veel foto’s die ik hier op mijn geschiedenis blog gebruik van mezelf zijn. Gemaakt met mijn smartphone. Maar sinds een jaartje ook vaker en vaker met mijn Canon 1200D.

Niet dat ik zo’n expert ben en met duur materiaal rondloop. Maar mijn Canon is wel een goeie vriend geworden wanneer ik me uitleef in het vastleggen van beelden. Tijdens wandelingen, tijdens reizen of wanneer er een evenement is. Vaker en vaker kijk ik door de lens.

Wat doe ik allemaal met mijn foto’s? Instagram!

Maar wat doe ik nu allemaal met de plaatjes die ik schiet?

Zoals ik al zei gebruik ik ze steeds vaker voor deze geschiedenis blog. Maar ik gebruik ze ook regelmatig op mijn Facebookpagina.: Historicus Rob

Die Facebook-pagina gebruik ik trouwens om nieuwtjes uit de wereld van geschiedenis en archeologie te verzamelen en te verspreiden. Als je dus up to date wilt blijven, dan moet je zeker eens mijn Facebookpagina liken! Bedankt alvast!

Maar waar ik zéker mijn zelfgemaakte foto’s voor gebruik is Instagram. Makkelijk wanneer ik foto’s met mijn smartphone neem, wat omslachtiger met de Canon. Maar altijd met een historisch onderwerp.

Mijn toppers op Instagram

Misschien ben je ondertussen wel al nieuwsgierig geworden naar mijn Instagram? Geen nood, je vindt de link hieronder (en aarzel niet om me te volgen, ik probeer wekelijks toch enkele foto’s online te plaatsen): historian_rob

[instagram-feed]

Ik geef je hier echter graag al enkele van mijn topfoto’s mee. Hopelijk vind je ze ook leuk!

Waterburcht pietersheim

[one-half-first]Mijn eerste foto én meteen een filtertje erop. Ik was klaar voor Instagram!

Het is ook mijn meest dierbare plekje geschiedenis.[/one-half-first]
[one-half][/one-half]

Voetjes omhoog in Parijs

[one-half-first]Misschien wel de enige foto op mijn Instagramaccount die niet meteen een duidelijke historische link heeft.

Maar ze vertelt wel wat meer over mezelf. Zomer, wat natuur, wat geschiedenis in de buurt en op tijd en stond de voetjes omhoog na een lange wandeling.[/one-half-first]
[one-half][/one-half]

Panning for gold

[one-half-first]Een van de foto’s tijdens mijn reis naar de San Diego regio. Een louterende reis.

En natuurlijk wou ik al heel mijn leven op een traditionele manier naar goud zoeken in het echte Wilde Westen! Dat staat alvast van mijn bucketlist geschrapt![/one-half-first]
[one-half][/one-half]

 Foxholes in Bastogne

[one-half-first]

Deze foto vind ik leuk omdat ze aantoont hoe mijn leven gevuld wordt met geschiedenis. Voor deze foto ging ik immers met goeie vrienden een dagje op stap voor een wandeling die je ook als speurtocht naar cultuur en geschiedenis kunt zien. Ook al is het een putje in het bos. Het zijn net die stukjes geschiedenis die me interesseren.

Het is ook een van de fotoreeksen die ik heb gebruikt voor mijn eigen artikel (over de Band of Brothers in Foy).

[/one-half-first]
[one-half][/one-half]

Stargate poort

[one-half-first]

Esthetisch gezien totaal geen geslaagde foto. Maar ik trek er niet altijd op uit om op zoek te gaan naar een brokje geschiedenis. Ook thuis vanop de zetel meteen goeie ontspannende historische film of boek moet kunnen. En het entertainmentgehalte mag dan zeker niet te laag zijn.[/one-half-first]

[one-half][/one-half]

Geboorteakte

[one-half-first]

Ook deze foto kun je allerminst geslaagd noemen. Maarhet is wel een belangrijke afbeelding voor dit moment in mijn leven.

In plaats van onderzoek te doen naar bredere onderwerpen zoals Edgard de Caritat, ben ik wat meer naar mezelf aan het kijken. Daarom: een genealogisch onderzoek.

Deze foto toont een huwelijksakte van één van mijn voorouders. Aan de ene kant geeft al de informatie over mijn voorvaderen niet zo heel veel aanvulling op mijn leven. Maar van de andere kant gezien blijft het toch wel in mijn hoofd zitten en ben ik blij wat meer over hen te weten.  Maar meer hierover in mijn artikel over mijn genealogisch onderzoek.[/one-half-first]
[one-half][/one-half]

[spacer height=”10px”]

Naast schrijven ook fotograferen

Het mag dus wel duidelijk zijn dat deze blog mijn grootste liefhebberijen combineert.

Mocht je zelf leuke foto’s hebben die je wilt delen of je kent toffe plekken die het waard zijn om gefotografeerd te worden, dan mag je me altijd eens een mailtje sturen!

Calcio Storico: brutaalste sport ooit

Een collega wees me onlangs op iets wat waarschijnlijk de brutaalste sport ooit moet zijn: Calcio Storico, ook wel Calcio Fiorentino genaamd.

De Calcio Storico kun je samenvatten als een voetbalspel zonder al te veel regels. Je ziet mannen met een bal spelen. Wel in hun handen en niet met hun voeten. Maar je ziet ook veel mannen vechten?. Hárd vechten.

Op het eerste zicht leek het me een soort uitlaatklep voor voetbal hooligans. Een voetbalveld waar ze zich mogen uitleven tegen een rivaliserende hooliganclub.

Maar blijkbaar zit er toch een interessante geschiedenis achter dit Calcio Fiorentino. En die geschiedenis leg ik je hier graag even uit. Wil je de precieze regels kennen en het spel doorgronden? Dan raad ik je de aankoop van het boekje A beginners guide to Calcio Fiorentino aan.

Wat is Calcio Storico?

Calcio Storico wordt ook wel Calcio Fiorentino of Florentijns trapspel genoemd. Het is een gewelddadig balspel met twee teams van elk 27 mannen. Je mag tijdens het spel zowel je handen als voeten gebruiken.

Om een goal te maken moet je de bal in een net gooien aan de overkant van het veld, dat een zanderig terrein is. Een wedstrijd duurt 50 minuten en je hebt ook een scheidsrechter, 6 lijnrechters en een veldmeester om alles in goede banen te leiden.

Bij het afvuren van het kannon wordt de bal het veld ingegooid. En dan breekt de hel los. Schoppen tegen het hoofd is verboden. Maar kopstoten, wurging of zand in de ogen van je tegenstander wrijven is toegelaten. Of beter nog: het wordt aangemoedigd. Het Calcio Storico is één groot vechtfestijn.

Er worden tijdens een wedstrijd dan ook geregeld mensen het veld afgedragen. Gebroken botten zijn ook totaal geen uitzondering.

Calcio Storico/Calcio Fiorentino: ontstaan

Dit wreedaardig balspel stamt uit de 15de eeuw. Het wordt gezien als een vroege vorm van voetbal en stamt zelf waarschijnlijk af van een Romeins balspel. Dat spel was op zijn beurt dan waarschijnlijk weer het resultaat van een soort militaire krachttraining.

Een écht startpunt van het Calcio is  echter moeilijk te bepalen. Balspelen worden immers al sinds mensenheugenis uitgevonden, aangepast en gespeeld.

Omdat Calcio Storico ook Calcio Fiorentino wordt genoemd, kun je al raden waar het ontstaan is: in Firenze (Italië).

Het waren aristocraten die Calcio Storico speelden. Zelfs tot in het Vaticaan speelde men het.

Op het einde van de 15de eeuw kende het spel zo’n grote populariteit dat men het op zowat elk plein in Firenze speelde. In 1490 zou men zelfs gespeeld hebben op de bevroren rivier Arno. En ook in andere landen buiten Italië speelde men het Calcio.

Toch zou de sport in de 18de-19de eeuw nog amper gespeeld worden en uitdoven. Tot het in 1930 een tweede leven kreeg. Sindsdien zijn er jaarlijks drie wedstrijden in juni.

Het evenement Calcio Storico/Calcio Fiorentino

Dit toch wel aparte evenement begint met een stoet in het historisch centrum van Firenze. Compleet met historische kostuums uit de 16de eeuw.

De ploegen die deelnemen aan het Calcio beelden de historische wijken van firenze uit. Elk team (wijk) heeft een eigen embleem. Nu zijn het de districten van Firenze die in teams worden opgedeeld met elk een kleur.

Bron:
Wikipedia
Geef hier je beoordeling van dit artikel. Bedankt!

Mijn genealogisch onderzoek: Deel 1

Onlangs bezocht ik voor de eerste maal in mijn leven het Rijksarchief in Luik (Cointe). Waarom? Om een genealogisch onderzoek te doen naar de voorouders langs mijn vaders kant. De weg van mijn achternaam terug in de tijd volgen. Een spannende zoektocht!

[one-half-first]Mocht je zelf op genealogisch onderzoek willen gaan, dan raad ik je dit boek aan als startpunt aan te schaffen: Stamboom voor dummies.

Hiermee geraak je al goed op weg en weet je op wat je moet letten tijdens je genealogisch onderzoek.[/one-half-first]

[one-half][bol_product_links block_id=”bol_58a9766beb9b9_selected-products” products=”9200000021550450″ name=”StamboomDummies” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”239″ cols=”1″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″] [/one-half]

Als Vlaming naar het archief in Luik (Cointe)

Je vraagt je misschien af waarom ik als Vlaming, geboren en getogen in Limburg, voor een genealogisch onderzoek naar het archief in Luik moet trekken. Maar dat is vrij simpel. Mijn grootouders zijn geboren en getogen in het Waalse Glons,net over de taalgrens met Limburg, regio Tongeren.

Ik kom er jaarlijks nog wel eens wanneer we met Allerheiligen het graf van mijn grootouders bezoeken. Maar het enige wat ik voorlopig van Glons ken is de steile helling waarop het kerkhof ligt, die ene straat met wat huizen en errond de mistige glooiende beboste heuvels. Spannendste aan dat bezoek aan het kerkhof is de NAVO basis die onder diezelfde helling ligt. Maar dat is een ander verhaal…

Op naar het rijksarchief in Luik

Ik vroeg mijn vader en zijn broer, mijn nonkel dus,of ze niet mee wilden naar het rijksarchief in Luik. Het ging immers ook over hun voorgeschiedenis. En zo gingen we op een zaterdag ’s morgens vroeg op pad.

Het rijksarchief Luik ligt buiten het stadscentrum, net langs het voetbalveld van Cointe. Het publieke gebouw lijkt bij aankomst wel wat versterkt. Want de zware plakkaat met erlangs de slagboom doet eerder vermoeden dat er staatsgeheimen liggen opgeslagen.

Niet dus. De verdieping met de leeszaal van het rijksarchief is gezellig en gevuld met boeken, documenten, leestafels en een rij projectoren voor de microfilms.

De microfilms: simpel maar je moet het weten

Zo een microfilm lezen is trouwens niet zo gemakkelijk als je denkt. Of toch niet als je het nog nooit hebt gedaan. Gelukkig zijn er altijd wel andere bezoekers bezig met dezelfde genealogische bronnen. Hulp vragen voor je microfilmontmaagding is zeker toegestaan.

De microfilm bestaat uit een spoel waarop een film is gedraaid. Die spoel zet je op een van de spoelhouders onderaan het projectiescherm. Je trekt de film een beetje uit, legt hem op het projectieschermpje en klemt hem vast in het gleufje van de andere spoelhouder. En dan is het draaien geblazen! Je kent dit principe waarschijnlijk wel uit speelfilms waar journalisten oude krantenkoppen bekijken.

Zoeken zoeken zoeken: het genealogisch onderzoek

Om je voorvaderen op te zoeken is er wel wat speurwerk in de juiste bronnen vereist. Ikzelf ging op zoek naar de voorvaderen aan mijn vaders kant.

Op die manier wou ik de weg van mijn achternaam doorheen de geschiedenis terug opzoeken.
En dat begon bij mijn grootvader. Daar had ik via mijn vader en zijn broer het trouwboekje nog van. Handig! Want dan kon ik al één stap verder de geschiedenis in. Want in het trouwboekje van mijn grootvader stond zijn vader , mijn overgrootvader, vermeld.

En op die manier was het telkens een stapje terug in de tijd via aktes van geboorten en aktes van trouw. Daar staan immers altijd je vader en moeder in vermeld.

Wie waren mijn voorouders? Resultaten van mijn genealogisch onderzoek

Het viel al snel op dat mijn voorouders in de 19de eeuw vaak in dezelfde proto-industrie werkten. Namelijk het vlechten van strooien hoeden.

Deze ontdekking leerde mij een nieuw stukje geschiedenis. Want het blijkt dat in de vallei van de rivier de Jeker het maken van strooien hoeden een belangrijke en omvangrijke industrie was! De moeite waard om er een apart artikeltje op mijn blog te schrijven, wat je hier binnenkort kunt lezen.

Verder zat er ook nog een dienstbode en enkele dagloners in mijn familie. Geen uitzonderlijke beroepen. Maar het brengt me wel dichter bij mijn voorouders.

[one-half-first]Je verliest wel snel het overzicht als je niet aandachtig blijft. Ik raad je dan ook aan om alles goed te noteren en documenten te fotograferen. Thuis kun je dan rustig je stamboom op je computer invoeren. Op die manier krijg je automatisch een mooie stamboom in plaats van dit handmatig te doen. Om je op weg te helpen raad ik je dit boek aan: stamboom maken op pc.[/one-half-first]

[one-half][bol_product_links block_id=”bol_58a97aab51dce_selected-products” products=”1001004011552305″ name=”StamboomPC” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”235″ cols=”1″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″] [/one-half]

Geluk bij een ongeluk: stamboomonderzoek gaat verder

Zoals ik al zei stamt mijn familie grotendeels uit het Waalse Glons. Maar ergens eind 18de eeuw (ja zo ver zat ik al met mijn stamboom!) zijn er daar veel kerkboeken verbrand. Onleesbaar en dus een ramp!

Tot bleek dat net op dat moment mijn familie uit een ander Waals dorp uit de regio lijkt te stammen: Xhandermael. En daar zijn wel nog boeken van bewaard. Een geluk bij een ongeluk dus! En mijn speurtocht  kon weer verder gaan.

Het genealogisch onderzoek loopt nog: een stand van zaken

Waar zit ik nu met mijn genealogisch onderzoek, begin 2017? De oudste voorvader met mijn achternaam blijkt Dieudonné te heten en ergens rond het jaar 1770 geboren te zijn. Leuk weetje:  de aktes uit die tijd zijn opgesteldin hetLatijn. Daarin wordt Dieudonné…Deodati! Rare jongens die voorvaders…

Maar voorlopig zit ik dus in 1770. Dat lijkt nog niet zo ver terug in de tijd. Maar als je er even bij stil staat, dan besef je dat ik nu meer weet over mijn voorvader van vóór de Franse Revolutie en vóór de stichting van de Verenigde Staten.

Toch wel indrukwekkend vind ikzelf. En spannend. Daarom blijf ik verder zoeken en zal ik jullie op de hoogte houden. Tips zijn dus altijd welkom!

[one-half-first]Het boek van het Nederlandse programma ‘Verborgen Verleden’ heeft me in elk geval al op weg geholpen. Ook een aanrader om dit boek te kopen![/one-half-first]

[one-half][bol_product_links block_id=”bol_58a97b48b2ef7_selected-products” products=”9200000028910325″ name=”VerborgenVerleden” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”221″ cols=”1″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″] [/one-half]

Grottekeningen van zwemmers in de woestijn

Ik heb al eens een artikel van een andere geschiedenis blog gedeeld (een artikel over veenlijken). Maar ook een andere nieuwspost van Gerti sprong in mijn oog. Want blijkbaar vond men ooit prehistorische grottekeningen van zwemmers….midden in de Sahara.

Ik vertel je hier graag meer over die grottekeningen, gebaseerd op het artikel van Gerti.

Grottekeningen uit de prehistorie: zwemmers in de woestijn

Gerti kwam zelf bij deze grottekeningen terecht  via het nummer “The Cave of the Swimmers” (Youtube-video onderaan artikel).

[one-half-first]

De tekst van dit nummer gaat over de grottekeningen die zwemmers uitbeelden.

Opvallend is echter dat deze neolotische grot in de Sahara te vinden is. Zonder ook maar een spoortje water in de buurt.[/one-half-first]
[one-half][/one-half]

[spacer height=”10px”]Dat het over zwemmers gaat is een goede gok. Want de afgebeelde figuren hebben hun armen en benen op bepaalde manieren gebogen. Net zoals we tijdens het zwemmen doen.[spacer height=”10px”]

Vanwaar dus de grottekeningen van zwemmers?

De grot werd ontdekt in 1993. De grottekeningen tonen zwemmende en duikende mensen. Maar hoe kan dat als er enkel woestijn is?

Even logisch nadenken: we spreken hier over mensen die zeker 10.000 jaar geleden leefden. Net zoals in onze contreien onderging de Sahara verschillende veranderingen doorheen de tijd.

De Sahara is immers niet altijd een kurkdroge woestijn geweest. Neen. Zo’n 10.000 jaar geleden was het een groene plek. En veel groen betekent ook veel water.

Onderzoekers geloven dat de grottekeningen verwijzen naar een meer dat zo’n 200 km ten zuiden van de prehistorische grot lag.

Controverse over de prehistorische grottekeningen van zwemmers

Maar beelden deze prehistorische grottekeningen van zwemmers nu wel echt zwemmende mensen uit? Gaat het hier inderdaad over een “Cave of Swimmers”?

Niet alle onderzoekers zijn overtuigd. Sommigen denken immers dat de grottekeningen eerder van symbolische waarde zijn en rituelen uitbeelden.

The cave of Swimmers

Hoe het ook geweest mag zijn, deze prehistorische grot is een mooie ontdekking die mij in elk geval weer wat bijleerde over de Sahara en haar klimaten.

Het verwonderd me ook altijd hoe grottekeningen soms zo’n mooie blik kunnen geven op het leven van iemand die meer dan 10.000 jaar geleden leefde.

Ik ga in de toekomst zeker nog meer artikels schrijven over grottekeningen. En als je wilt kun je het originele artikel van Gerti lezen.

Maar nu eerst even wegdromen bij de song ‘The cave of Swimmers’ !

Bron:
Wikipedia
Beleef de Geschiedenis