Carnaval in Lanaken scheerde in 1979 hoge toppen! Toen mocht onzegemeente zich gelukkig prijzen. Een schlager uit Lanaken won immers de toenmalige BRT radioprijs!

Carnavalissima: de beste meezinger

Het evenement Carnavalissima koos in 1979 de beste carnavalsschlagers om te draaien tijdens carnaval begin 1980. De keuze voor beste carnavalsliedjes nam men in elk geval zeer serieus.

Zo reikte men eerst de prijs van ‘beste meezinger’ uit. Dit betekende niet dat de zangers met grootste supportersgroepen in de zaal automatisch wonnen. Neen. Er werd een heuse rechtsdeurwaarder aangesteld om een steekproef te nemen. Zo nummerde men de stoelen in de zaal waardoor men de steekproef in het publiek, men koos er bepaalde nummers uit, controleerde.

Op die manier kwam men aan de beste meezinger. Dat was in 1979 de groep ‘Louke en de Naaitingeels’ uit Sint-Truiden. Zij brachten het nummer ‘Van Maaseik tot Sint-Truyn’.

Carnavalissima: ook een winnaar uit Carnaval Lanaken

Maar in 1979 ging er ook een Lanakenaar met de prijzen lopen. Wie kent er immers niet onze klassieker ‘Zeck toch huy’ niet?!
Het was Jean Maesen die deze carnavalshit op onnavolgbare wijze op het podium bracht. Hiermee won hij de BRT Radioprijs (BRT = de toenmalige VRT).

De jury die deze carnavalsschlager uitkoos was niet min. Bijvoorbeeld Jos Ghijsen zat in de radiojury. Deze juryleden gingen in een aparte ruimte zitten om zonder invloed van buitenaf naar de ingezonden schlagers te luisteren. Met Jean Maesen met ‘Zeck toch huy’ als overwinnaar.

Carnaval Lanaken: Zeck toch huy!

Zelf spreek ik geen dialect, hoewel ik ben opgegroeid in Lanaken. Maar de carnavalsschlager ‘Zeck toch huy’ van Jean Maesen heb ik altijd wel kunnen smaken. Dat dacht dus blijkbaar ook de jury van de BRT in 1979.

Vind je het zelf ook een geslaagde carnavalshit? Of zijn andere schlagers jouw favoriet? En heb je zelf memorabele carnavalsverhalen uit de geschiedenis van Groot-Lanaken? Laat ze dan zeker achter in een comment hieronder of stuur een mailtje via mijn contactformulier!

Bron: Limburgs Dagblad, 1/12/1979, p.9

[bol_product_links block_id=”bol_56b8c6b9e9da3_selected-products” products=”1000004013240192″ name=”Zecktochhuy_carnavalanaken” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Op dinsdag 6 april 1937 stond er in de krant Limburger Koerier een schokkende titel. Er had immers een massamoord in Lanaken plaatsgevonden!

Hoewel het hier om een klein artikel gaat van maar vijf regeltjes lang, trok de titel meteen de aandacht. Gelukkig was de titel sensationeler dan de eigenlijke massamoord zelf bleek te zijn. Ook toen maakten sommige journalisten blijkbaar hun krantenartikelen al spectaculairder dan ze in realiteit waren.

Toch vond er in april 1937 daadwerkelijk een massamoord plaats in Lanaken. Verschillende onbekende daders drongen immers een landgoed van de gemeente binnen. Het ging hier over het landgoed van de familie Van Glabbeek, toenmalig schepen van Lanaken.

Deze onbekende daders gingen hardvochtig te werk en hebben talloze……bijen vermoord! De moordenaars vernielden eerst verschillende bijenkorven die op het landgoed te vinden waren. Hierna gingen ze over tot het doden van de bijen zelf. Dit deden ze met stokken waarmee ze de diertjes vermorzelden.

Hoewel het hier een jammerlijke daad van dierenleed betreft, overdreef de journalist misschien toch wel een beetje met de titel “Massamoord!” dat boven dit kleine artikel stond. Het vernielen van de bijenkorven zal de familie Van Glabbeek op kosten hebben gejaagd, en men kan zich afvragen of het hier ging om willekeurig vandalisme of een of andere (politieke) afrekening. Wel leuk om te leren uit dit krantenartikel is het feit dat het houden van (veel) bijenkorven vroeger geen uitzondering was.

Misschien toch een voorbeeld nemen aan onze voorgangers en wat bijen houden? De natuur heeft ze immers nodig en naast het produceren van honing hebben de beestjes ook nog talloze andere voordelen! Je kunt meer te weten komen over bijenteelt in Lanaken via deze website.

Kent u zelf nog verhalen uit Groot-Lanaken of toevoegingen die u wilt delen? Neem dan zeker eens contact met mij op

We hebben niet altijd de luxe gekend van de vrije Europese grenzen waarbij je geen tol of dergelijke moest betalen wanneer je bepaalde goederen over de grens wou meenemen, van bijvoorbeeld België naar Maastricht. Gesloten grenzen waren echter wel het geval in de vorige eeuw, zeker tijdens de oorlog.

Soms schreef de krant ‘Limburger Koerier’ wel eens over wat er allemaal aan de hand was aan de grenzen. In de krant van dinsdag 28 april 1942 voelde zich genoodzaakt om een noodzakelijke toelichting bij een eerder artikel te publiceren.

Een artikel met als titel “Kaas voor den burgemeester” verscheen. Er liep immers een rechtszaak tegen de toenmalige politiecommissaris van Lanaken. Deze had zich schuldig gemaakt aan de smokkel van kaas over de Belgisch-Nederlandse grens. Vergeet niet dat het hier gaat om een artikel uit 1942, toen de Tweede Wereldoorlog volop woedde. Deze zaak had toen zeker zijn belang.

Tijdens het verslag van de rechtszaak over deze smokkel was blijkbaar verwarring ontstaan omdat men verklaarde dat de politiecommissaris de kaas voor de burgemeester had gesmokkeld. Dit impliceerde dat de burgemeester opdracht tot de smokkel had gegeven. Het zou echter blijken dat de commissaris de illegale kaas wou verdelen en ook een stuk aan de burgemeester wou toebedelen.

Men besloot dat de burgemeester van Lanaken niet had deelgenomen aan de zogenaamde ‘kazenjacht’ en dat enkel de politiecommissaris schuld trof. Deze werd dan ook ontslagen uit zijn functie.

Het was niet ongewoon dat tijdens de oorlog er gesmokkeld werd in ons grensgebied. Zeker de mergelgrotten met hun vele tunnels toonden hier vaak hun nut. Maar betrapt worden kon zware gevolgen hebben, zoals bleek voor de toenmalige politiecommissaris van Lanaken.

Tijdens warme zomers kennen we altijd het alarm voor verhoogd risico op bosbranden of heidebranden. Ook tijdens de vorige eeuw was dit niet uitzonderlijk.

Zo bericht de krant ‘Limburgsch dagblad’ op dinsdag 6 juni van het jaar 1922 dat een paar dagen eerder er een hevige bosbrand had gewoed. Op zondag, 4 juni 1922, rond de middag, zag men vanop Caberg een vuurgloed. Deze rode gloed was ook verder in de omgeving opgemerkt.

De vuurgloed was wat men op dat moment vreesde: een grote bosbrand. Deze woedde in de bossen achter Lanaken, vanuit Nederlands standpunt gezien. Aangezien het feit zich in juni afspeelde, zullen de vlammen hoogstwaarschijnlijk deels veroorzaakt zijn door aanhoudende droogte.

Wat ook de precieze reden moge geweest zijn, de bosbrand woedde hevig. Het vuur vernielde niet alleen bomen en struiken. Ook verschillende boerderijen vielen ten prooi aan de vlammen.

Net zoals altijd blijft het bij droog weer dus opletten in bossen en op de heide, aangezien er maar een kleine vonk of brandende peuk nodig is om de droge natuur in lichterlaaie te zetten.