Category Archives: Historische film – drama

Historische film - drama, Geschiedenis blog

Filmreview: At Eternity’s Gate

Een historicus kan niet in Gent wonen zonder een historische film te gaan kijken op het Filmfestival Gent. Tijdens de 2018-editie bekeek ik de film At Eternity’s Gate, en ik schrijf hier graag mijn review voor je neer.

Vóór de filmreview: waarom ik naar At Eternity’s Gate ging kijken

De film At Eternity’s Gate gaat over de schilder Vincent Van Gogh. Vroeger was ik niet zo een fan van hem, maar in het Parijse museum d’Orsay kan je zijn schilderijen van dichtbij zien. En de penseelstreken in de olieverf brachten me zó dichtbij de (waanzinnige?) gedrevenheid van de kunstenaar, dat het me raakte. Daarom wekte deze film ook mijn interesse op.

Verder spelen er ook een resem goede acteurs in mee: Willem Dafoe speelt Van Gogh, Oscar Isaac Gauguin, Rupert Friend beelt Theo Van Gogh (broer van..) uit en zelfs Mads Mikkelsen schittets in zijn (zeer) kleine rol.

At Eternity’s Gate: het verhaal

Vooraleer verder te gaan met deze review van At Eternity’s Gate, wil ik nog eerst wat meer over het verhaal vertellen. De film opent in Parijs waar Vincent Van Gogh op aanraden van zijn vriend Gauguin beslist om naar het zuiden van Frankrijk te trekken. Op zoek naar een beter licht voor zijn schilderijen.

Het wordt al snel duidelijk dat Van Gogh zich niet goed voelt in de wereld, maar zich ook niet goed voelt met zichzelf. De film laat wel mooi in het midden of de schilder nu écht gek was, of eerder depressief.

Wil je trouwens meerweten over Vincent Van Gogh? Dan kan ik je deze twee boeken aanraden: “Ik heb een vuur in mij” en “Van Gogh – Alle schilderijen”.

Filmreview: zowel positieve als negatieve opmerkingen

In deze recensie van At Eternity’s Gate kan ik zowel positieve als negatieve dingen opmerken.

Wat ik als negatief ervaarde, en wat ik bij verschillende kijkers in de cinemazaal rond mij merkte, is dat de film traag aanvoelt. En dat kan ok zijn. Maar je voelt dat er soms bewust wordt gestreefd naar een “traag artistiek gevoel”. Maar het is niet doordacht genoeg om die bedoeling ook waar te maken. Je bent gewaarschuwd als je aan de film begint.

Een ander negatief puntje is het feit dat de film, zoals ik al zei, inzoomt op de geestelijke toestand van Van Gogh en hoe de schilder ermee omgaat. Maar het is naar mijn mening zowat de enige verhaal of rode draad van de film. Dat maakt het meer een case-study dan een verhalende film. Soms beginnen er andere verhaallijnen die interessant kunnen zijn, zoals het bezoek van Gauguin, het werk van Theo Van Gogh of de aanwezigheid van andere medepersonages. Maar die zijsprongetjes worden snel de kop ingedrukt.

Maar natuurlijk zijn er ook positieve dingen. Zoals de acteerprestaties, met voorop Willem Dafoe. Hij toont je uitstekende de vertwijfeling van Vincent Van Gogh. En ook de twijfel die hijzelf, en jij als kijker, hebt. Gek en gevaarlijk? Of moet je net medelijden hebben?

Veel beelden zijn ook mooi om te zien. Het zuiden van Frankrijk leent zich hier natuurlijk uitstekend voor. En je leert ook weer wat bij over Van Gogh en de laatste fase van zijn leven. Ook de (piano)muziek deed me regelmatig wegdromen.

Het verhaal pakt je uiteindelijk ook wel. Want ik denk dat elke kijker wel wat medelijden met Van Gogh zal hebben. En dat doet je toch wel nadenken over zijn leven, en over dat van jezelf en tijdsgenoten. We leven immers in een tijd waar niet iedereen zich goed voelt met zichzelf of de omgeving.

Recensie At Eternity’s Gate: mijn besluit

Raad ik je deze film nu aan of niet? Ik vind het een moeilijke keuze. Hoe interessant het Vincent Van Gogh ook is, de traagheid en eenzijdige focus van de film zorgde soms toch voor wat frustraties tijdens het kijken. Moest ik een score geven, dan zou het een 6/10 zijn. Geslaagd, maar geen uitblinker. Maar laat het je zeker niet tegenhouden om te kijken!

Voor de echte fans geef ik nog mee dat je het bekendste schilderij van deze kunstenaar in huis kan halen: de poster van de Sterrennacht.

Ik geef je als afsluiter van deze review nog graag de trailer van At Eternity’s Gate mee:

Historische film - drama, Geschiedenis blog, Op uitnodiging

Op uitnodiging: Tulip Fever recensie

Leave a comment

Zomer 2017, en mijn blog verrast me weer. Want omwille van mijn artikel over de tulpencrisis (volgens mij één van de meest intrigerende stukjes geschiedenis) kreeg ik een persvisie voorgeschoteld. Distributeur Entertainment One was immers zo vriendelijk om mij uit te nodigen één van haar films op voorhand te bekijken. En zie hier het resultaat: mijn recensie van de film Tulip Fever.

De film Tulip Fever in het kort

De historische film Tulip Fever speelt zich af in het Holland van de 17de eeuw. De Gouden Periode. Economisch gezien is er een nieuw exotisch product op de markt: de tulp. Een bloem die vanuit de Nederlandse kolonies werd ingevoerd.

Sommige tulpenvarianten zijn zo zeldzaam dat men er veel geld voor geeft. Wat ruimte geeft voor speculatie op tulpenbollen die men koopt, in de hoop dat er een kostbare bloem uit groeit.

Het is in deze tijden dat we het verhaal van het weeskind Sophia leren kennen. Zij wordt als knappe kloosterlinge uitgekozen door de rijke handelaar en weduwnaar Cornelis Sandvoort. Want Cornelis is op zoek naar een vrouw die hem een zoon kan geven, zodat zijn naam en faam blijft voortbestaan.

Jan Van Loos: schilder en spelbreker

Er komt echter geen zoon en het huwelijk kun je niet echt geslaagd noemen. Sophia valt dan ook nog eens voor de charmes van de schilder Jan Van Loos, die het portret van Sophia en Cornelis komt schilderen. Het is acteur Dane Dehaan die Jan Van Loos speelt. Zijn rol kan je cliché vinden – de jonge wilde schilder die de liefdesrivaal van de oudere stijvere rijkaard is. Maar goed, dat gevoel is een beetje de rode draad doorheen heel de film, en dat ligt niet enkel aan het fictieve personage van Jan Van Loos.

Tegelijkertijd beleeft ook de dienster ten huize Sandvoort, Maria, haar eigen relatieperikelen. Net zoals Sophia wil ze wegvluchten met haar geliefde om een eigen leven op te starten. Beide koppels zien het speculeren met tulpen als uitweg om aan genoeg geld te komen. Of die riskante plannen lukken is natuurlijk de vraag.

De belangrijkste vraag: vond ik de film Tulip Fever goed?

Natuurlijk verwacht je in een recensie van de film Tulip Fever dat ik jullie zeg of ik de film aanraad of niet. Mijn mening is dat het een leuke tv film is om samen in de zetel naar te kijken. Voor een bioscoopbezoek vind ik hem niet goed genoeg.

Waarom? Ik vind het verhaal vaak zeer verwarrend verteld. Er komt zo veel bij kijken dat het teveel wordt. De kijker kan dan nog moeilijk meegesleurd worden in het verhaal. Het eerste deel van de film wordt ook verteld vanuit het perspectief van de dienster Maria. Met een voice-over vertelt ze een goed half uur lang een groot deel van het verhaal met daarbij een snelle montage. Zo krijg je al een grote portie van het boek,waarop de film is gebaseerd, voorgeschoteld. In allerijl moet je veel verwerken en de film dreigt je daarom al in het eerste deel kwijt te geraken. De intro duurt nu immers wat té lang.

Na die lange intro in vogelvlucht legt de film de focus op Sophia. Vanaf dan komt er een degelijke vertelstructuur en ga je dieper in het verhaal getrokken worden. Het rare vond ik dat de voice-over van Maria zo goed als verdwijnt en men nu het verhaal verteld vanuit Sophia haar blik.

De plotwendingen zijn wel soms met de haren erbij getrokken. Identiteitsverwisselingen, komische scènes, het gebruikelijke personage dat fouten maakt omdat hij niet van de drank kan blijven. Het voelt allemaal niet zo heel origineel aan.

Uiteindelijk kan ik mijn review besluiten dat de film Tulip Fever een light versie is van The girl with the pearl earring. Een zeer gelijkende film waar het verhaal rustig uit de doeken wordt gedaan en de personages meer diepte kennen.

Veel bekend volk

Door de, volgens mij toch wel vrij indrukwekkende, cast lagen mijn verwachtingen ook wat te hoog. Niet alleen is er hoofdrolspeler Christoph Waltz. Maar ook namen als Holliday Gtainger (The Borgias), Kevin McKidd (Rome, Grey’s Anatomy), Zach Galifianakis (The Hangover) en model Cara Delevigne zullen je bekend in de oren klinken. Soms huppelt ook nog Judi Dench door het scherm, vooral bekend van James Bond. Helaas is Tulip Fever niet het beste werk in hun carrière.

Bekijk toch maar de film Tulip Fever

Raad ik je nu af om deze film te bekijken? Zeker niet. Want het blijft een film die je onderdompelt in de 17de eeuw. En dan ook nog eens tijdens de chaotische maar interessante tijd van de Tulpencrisis.

Voor de liefhebbers van films zoals The girl with the pearl earring is Tulip Fever een herkenbare film, maar het zal ook een aangename film zijn. Ook voor geschiedenisliefhebbers zal Tulip Fever leuk zijn. Verwacht alleen geen diepgaand verhaal met uitgepuurde personages.

Trailer Tulip Fever

Ik geef je als uitsmijter natuurlijk ook nog de trailer van Tulip Fever mee:

Historische film - drama

Fury review: een tank film die bijblijft

Leave a comment

De Fury film met Brad Pitt kan ik kort samenvatten: een tank film die beklijft maar met een tikje melig einde. Maar ik schrijf je hier graag een meer uitgebreide Fury review.

Het verhaal van de film Fury:  we spreken 1945. De Amerikanen rukken moeizaam op richting Duitsland. Don Collier heeft het commando over een Amerikaanse tank die helpt om een dorp te bevrijden. Jammerlijk feit voor de geallieerden: de Duitse tanks zijn superieur en hakken hun vijand steeds weer in de pan.

De Fury film cast

De film is een kleine sterrenparade met als hoofdacteurs Brad Pitt, Shia LAbeouf en Michael Peña. Maar ook een acteur als Jason Isaacs is herkenbaar.

De aanwezigheid van  deze acteurs ,die er toch wat van kunnen, tilt het niveau van de film Fury hoger. Maar wat deze film zeker de moeite waard maakt om te kijken is de toch wel unieke invalshoek: de Fury tank.

De Fury film met Brad Pitt kan ik kort samenvatten: een tank film die beklijft maar met een tikje melig einde. Maar ik schrijf je hier graag een meer uitgebreide Fury review.

Het verhaal van de film Fury:  we spreken 1945. De Amerikanen rukken moeizaam op richting Duitsland. Don Collier heeft het commando over een Amerikaanse tank die helpt om een dorp te bevrijden. Jammerlijk feit voor de geallieerden: de Duitse tanks zijn superieur en hakken hun vijand steeds weer in de pan.

De Fury film cast

De film is een kleine sterrenparade met als hoofdacteurs Brad Pitt, Shia LAbeouf en Michael Peña. Maar ook een acteur als Jason Isaacs is herkenbaar.

De aanwezigheid van  deze acteurs ,die er toch wat van kunnen, tilt het niveau van de film Fury hoger. Maar wat deze film zeker de moeite waard maakt om te kijken is de toch wel unieke invalshoek: de Fury tank.

Fury review: een denderende tank film

De Fury film is een tank film. Dat is het minste wat deze review kan zeggen. Want de titel Fury (woede) kan slaan op de algemene sfeer bij de soldaten. Maar het is ook de naam van de tank: Fury.

Ik vond het vooral wat verrassend en zeker interessant om een oorlogsfilm te zien die als onderwerp tanks en de soldaten erin heeft. Niet alleen werpt dat een blik op het leven van de soldaten in het rijdende wapen, maar ook over het gebruik van dat wapen op het slagveld. Het is eens wat ander dan infanteristen of parachutisten.

Historische film - drama

Film review: The Revenant

Leave a comment

**no spoilers**

Na mijn avondje cinema moest ik natuurlijk wel een film review van The Revenant schrijven. De film met Leonardo Dicaprio liet immers een diepe indruk op me na.

 Deze wraakfilm vertelt het verhaal van Hugh Glass, een 19de-eeuwse Amerikaanse spoorzoeker. Hij wordt door zijn collega’s voor dood achtergelaten. Zwaargewond probeert hij echter de tocht terug naar huis te maken.Een film review van The Revenant: beginnen met Hugh Glass

 Wanneer iemand een filmrecensie van The Revenant schrijft, dan moet hij beginnen met het verhaal van Hugh Glass. Dat hele verhaal deed ik al uit de doeken in een eerdere blogpost. Hieronder lees je mijn review van de film.

Kan je al niet wachten om The Revenant te bekijken? Dan kan je hier de DVD kopen.

Een historische film?

 Als historicus vind ik het natuurlijk interessant om naar het historische aspect van de film te kijken. Het geschiedkundige kantje van The Revenant vond ik trouwens zeer interessant.

We maken kennis met de Verenigde Staten in een periode dat settlers nog grote stukken onontgonnen land moeten verkennen. Hugh Glass is immers de spoorzoeker die in dienst van pelsjagers voor gids in de wildernis speelt. De spoorzoekers en pelsjagers vormen een bonte groep zware jongens. Het waren immers niet de braafste of rijksten die hun leven waagden.

Dat gaf onderlinge conflicten. Zeker wanneer het gaat over het eventueel achterlaten van enkele balen pels. Het ging hier immers om levensnoodzakelijke dollars die men verdiende door het leven te riskeren. En dat zorgde ervoor dat voor sommigen een mensenleven niets waard is.

Extra druk komt er ook van de Native Americans die raids op de Amerikanen uitvoeren. We zitten immers in de tijd dat de Indianenstammen nog hoopten hun grond te kunnen verdedigen tegen de kolonisten.

Al bij al werpt The Revenant dus een mooie blik op een stukje maatschappij en cultuur in de 19de-eeuwse Verenigde Staten. Waar het zeker niet altijd het mooie beloofde land was zoals we soms denken.Een film met meer gevoel dan verhaal

 Ok, ik durf het toegeven. Hoe goed ik de film en de vertolking van Leonardo Dicaprio ook vind, de rode draad doorheen The Revenant is maar een dun draadje verhaal. Vind ik dat erg? Neen. Want deze film gaat verder dan het verhaal.

Wil je het verhaal zelf eens doornemen? Dan kan ik je enkel aanraden om dit boek te kopen. Het is de inspiratiebron voor de film geweest.

Beklijvend is het woord dat volgens mij het beste The Revenant beschrijft. Rauw is het woord dat ik zou gebruiken om de uitbeelding van de vele heftige scènes te benoemen.

Want er zitten veel heftige scènes in. Iedereen heeft al gehoord van ‘de beer-aanval’, maar zelfs andere filmreviews konden me niet voorbereiden op wat ik te zien kreeg.

Niet dat het bloed van het scherm spat. Integendeel, net niet. Maar toch zie je duidelijk wat er gebeurd. Het camerawerk is echter zo sterk dat je geen gevoel van afkeer krijgt. Je krijgt eerder een gevoel van onbehagen. De beelden zijn niet expliciet vuil te noemen, maar door de camerastandpunten en de close-ups lijkt het wel alsof je een toeschouwer ter plekke bent die echter niet te hulp kan schieten. Héél ongemakkelijk gevoel kreeg ik ervan.

Top cast & crew!

 Dat de film zo sterk is, heeft het te danken aan haar cast en crew. Leonardo Dicaprio en Tom Hardy zie je afzien in zeer sterk ingeleefde rollen. Het camerawerk zorgt voor het toeschouwergevoel. En regisseur Iñárritu bewaakt de algemene kwaliteit. Hem ken je van onder andere Babel en Birdman.

Conclusie film review van The Revenant

 Kijk je graag naar een film die niet zozeer de nadruk legt op het verhaal maar wel het gevoel? Waarin ontreddering, een verloren gevoel van de mens die de strijd tegen de natuur amper kan winnen en het onbehagen wat gepaard gaat met het verlies van die strijd? Dan raad ik je aan om The Revenant te zien.

Kriebelt het om The Revenant te kijken? Dan kan je hier de DVD kopen.

Verwacht je een thriller met spanning, snedige dialogen en flitsende beelden? Dan zou ik gaan voor een andere film.

Hopelijk kon deze film review van The Revenant je verder helpen. Hieronder deel ik ook de trailer mee, om je helemaal te overtuigen. Veel kijkplezier!

Geschiedenis blog, Historische film - drama

Film review: Marina

Leave a comment

Het liedje Marina van Rocco Granata is een wereldhit. Iedereen kent het, hoewel toch maar weinigen weten dat het ontstaan is in Limburg. Meer bepaald in de mijnstreek.

Wat ook niet geweten is, is dat de single eigenlijk ontstaan is in een toch wel dramatische context. Meer bepaald die van de mijnwerkers in de streek rond het Limburgse Genk. Het is ook die emotioneel zware periode vóór het grote succes van Rocco Granata dat door deze film wordt belicht. Ik heb de film Marina met veel interesse bekeken en hier krijg je mijn review.

De film Marina: een review

Waarom zou ik nu een review van de film Marina schrijven? Het is immers toch een film over Rocco Granata? Neen! Daar gaat het publiek vaak de fout in, vind ik. Deze film, geregisseerd door Stijn Coninx, vertelt immers de geschiedenis van de Italiaanse mijnwerkers die door de Belgische regering naar Limburg werden gehaald.

De film speelt zich in het eerste deel van de film ook af in Italië, net na de Tweede Wereldoorlog. Daar neemt Rocco, toen tien jaar, afscheid van zijn vader. Hijzelf, zijn kleine zus en zijn moeder blijven in het ouderlijke huis in Calabrië achter.

De vader verlaat zijn familie om enkele jaren als mijnwerker in de mijnen van Waterschei (bij Genk in Limburg) aan de slag te gaan. De Belgische regering lokt immers gastarbeiders met de belofte van een mooi loon en huisvesting. Ook Rocco, zijn zus en moeder zullen snel het mooie en zonnige Calabrië inruilen voor het druilerige België.

Wat volgt is een cultuurclash tussen de Italianen en de Vlamingen. Verschillend in cultuur en taal botst dit geregeld. Het is ieder voor zich en Rocco negeert zelfs de tegenkantingen van zijn vader en zet door. Zijn liefde voor muziek, en voor een Vlaamse blondine, maakt het leven soms moeilijk, maar wel de moeite waard.

De film Marina: de recensie

Is de film nu je kostbare tijd waard? Ik denk van wel. Ik ben zelf in de streek van Genk opgegroeid en vindt de film vaak herkenbaar. De clash tussen de Italiaanse cultuur met die van de Vlamingen heeft wel iets grappig, maar kent ook geregeld een racistische ondertoon. Daardoor sluit de film nauw aan bij de huidige problemen die immigranten tegenkomen.

Op vlak van geschiedenis vind ik de film Marina ook een mooi overzicht geven van het verhaal van de Italiaanse gastarbeiders die in onze mijnen kwamen werken. Ze hadden het zeker niet makkelijk. Zwaar werk, laag loon, slechte behuizing en gezondheid. Tel daarbij ook nog de vreemde Nederlandse taal en je kunt je makkelijk inbeelden dat vervreemding bij veel Italiaanse gezinnen voor strubbelingen zorgde.

Hierdoor ontstond er in de mijnstreek een geheel nieuwe cultuur die een mengelmoes werd tussen de cultuur van immigranten en die van de Vlamingen. Zeker de volgende generaties die opgroeiden in België worstelden hiermee, wat ook weer problemen gaf met hun (voor)ouders die nog sterk vasthielden aan de Italiaanse cultuur.

Marina: de film van Rocco Granata door Stijn Coninx. Mijn besluit

Hoewel de film Marina door Stijn Coninx een geromantiseerde toon kreeg, vind ik hem zeker de moeite waard om te kijken. Deze film over Rocco Granata belicht naast het biografische verhaal van de artiest Granata ook een belangrijk stukje geschiedenis van België. Met name de mijnstreek en haar gastarbeiders.

Reken daarbij ook nog een sterke cast zoals Evelien Bosmans en Matteo Simoni, die zeer overtuigend Italiaans spreekt en de accordeon speelt, en je krijgt een geslaagd project.

Verwacht echter geen film die enkel gaat over het succes van Rocco Granata. Integendeel. Deze film gaat eerder over al de tegenslagen die hij moest verwerken en stopt net wanneer zijn grootse carrière begint. Het is dus zeker geen constante feel-good-film.

Zeker de moeite waard om te kijken of om aan te schaffen dus. Een onderhoudende film die ons weer wat bijleert over de persoon Rocco Granata en over het lot van vele gastarbeiders in onze steenkoolmijnen.