Tag Archives: 15de eeuw

De herkomst van de banaan – een geschiedenis

Iedereen heeft er al wel eens eentje gegeten: een banaan. Maar wist je dat de bananen die we nu kennen niet de oorspronkelijke vruchten zijn? De herkomst van de banaan is een hele geschiedenis en speelt ook nu nog een grote rol in de fair trade handel. En ik ontdek graag met jou vanwaar de oorspronkelijke banaan nu vandaan komt.

De afkomst van de banaan

De oorsprong van de banaan kunnen we al eeuwen geleden in de geschiedenis plaatsen. De eerste vruchten zouden al zo’n tienduizend jaar geleden zijn geteeld door de eerste boeren.

Zoals met zoveel planten is het sinds de domesticatie van de mens dat er op telkens grotere schaal gekweekt kon worden.  

Waar komt de banaan vandaan?

De afkomst van de banaan zou in Nieuw-Guinea liggen. Dat is een eiland in de Grote Oceaan, niet ver van Australië. Van daaruit zou ze zich verder verspreid hebben over Azië en Afrika.

De oorspronkelijke banaan: niet te eten

De herkomst van de banaan is niet het verhaal van een lekkere vrucht. De eerste bananensoorten waren immers niet te eten! Het waren ruwe vruchten vol pitten. Maar waarschijnlijk gebruikten de eerste boeren de bladeren en stengels van de plant. Bijvoorbeeld als bouwmateriaal.

Het is pas door kweken en selecteren van soorten dat de banaan ook een lekkere vrucht werd. Maar het was nog een lange weg tot de ‘perfecte’ banaan zoals we die nu kennen.

De banaan speelt de laatste jaren een rol in de fair trade handel. Wil je daar meer over weten? Dan raad ik je het boek Kunnen we een betere wereld kopen aan.

Hoe zag de oorspronkelijke banaan eruit?

De bananen die we nu kennen zijn knalgeel en zoet. Maar dat waren de oorspronkelijke bananen zeker niet. De herkomst van de banaan is terug te leiden tot rode en groene varianten. Die moesten nog eerst gekookt worden voor je ze kon opeten. De versie die we nu kennen is eerder een mutatie van die soorten.

De Jamaicaan Jean Francois Poujot zou midden 19de eeuw zo’n mutatie op zijn plantage hebben ontdek en de soort verder gekweekt. Naast de betere smaak moest je deze variant ook niet meer koken vooraleer op te eten.

De geschiedenis van de banaan: een lange weg

De mens kent de wilde plant al tienduizenden jaren geleden, en vandaag is ze niet meer weg te denken. De banaan heeft doorheen de geschiedenis al een hele wereldreis gemaakt.

Zo stimueerden de Romeinen in de 1ste eeuw voor Christus al het telen van bananen. De verdere verspreiding zou sinds de 15de eeuw gebeuren met de kolonisatie. De Portugese schepen voerden toen continue van de Afrikaanse westkust naar Europa en terug.

De herkomst en oorsprong van de banaan: de geschiedenis samengevat

Het is altijd leuk om te weten vanwaar de “eerste banaan” vandaan komt en wat haar herkomst precies is. Maar natuurlijk is het zo een lange geschiedenis die zich over heel de wereld afspeelt, dat het moeilijk is om exacte locaties en data voor de afkomst van de banaan zeker te weten.

Natuurlijk is de wilde plant afkomstig uit de regio rond de evenaar, waar ze ook nu nog veelvuldig wordt gekweekt. En grote historische tendensen zoals de kolonisatie hebben, net zoals in andere gevallen, voor de verspreiding gezorgd.

Het is vooral goed om te weten dat de mooie, gekromde gele lekkere banaan die we nu kennen nog maar een heel recente vrucht is. Een resultaat van het selecteren en kweken van specifieke wilde bananen.

Alvast smakelijk!

Meer weten over de geschiedenis van groenten en fruit in onze regio? Bekijk dan zeker eens het boek Groenten en Fruit Vroeger en Nu!

Bron:
https://www.quest.nl/artikel/waar-komt-de-banaan-vandaan
https://www.thespruce.com/history
-of-bananas-as-food-1807565
https://nl.wikipedia.org/wiki/Banaan_(vrucht)

British Library HMNTS 10097.ccc.22

Calcio Storico: brutaalste sport ooit

Een collega wees me onlangs op iets wat waarschijnlijk de brutaalste sport ooit moet zijn: Calcio Storico, ook wel Calcio Fiorentino genaamd.

De Calcio Storico kun je samenvatten als een voetbalspel zonder al te veel regels. Je ziet mannen met een bal spelen. Wel in hun handen en niet met hun voeten. Maar je ziet ook veel mannen vechten?. Hárd vechten.

Op het eerste zicht leek het me een soort uitlaatklep voor voetbal hooligans. Een voetbalveld waar ze zich mogen uitleven tegen een rivaliserende hooliganclub.

Maar blijkbaar zit er toch een interessante geschiedenis achter dit Calcio Fiorentino. En die geschiedenis leg ik je hier graag even uit. Wil je de precieze regels kennen en het spel doorgronden? Dan raad ik je de aankoop van het boekje A beginners guide to Calcio Fiorentino aan.

Wat is Calcio Storico?

Calcio Storico wordt ook wel Calcio Fiorentino of Florentijns trapspel genoemd. Het is een gewelddadig balspel met twee teams van elk 27 mannen. Je mag tijdens het spel zowel je handen als voeten gebruiken.

Om een goal te maken moet je de bal in een net gooien aan de overkant van het veld, dat een zanderig terrein is. Een wedstrijd duurt 50 minuten en je hebt ook een scheidsrechter, 6 lijnrechters en een veldmeester om alles in goede banen te leiden.

Bij het afvuren van het kannon wordt de bal het veld ingegooid. En dan breekt de hel los. Schoppen tegen het hoofd is verboden. Maar kopstoten, wurging of zand in de ogen van je tegenstander wrijven is toegelaten. Of beter nog: het wordt aangemoedigd. Het Calcio Storico is één groot vechtfestijn.

Er worden tijdens een wedstrijd dan ook geregeld mensen het veld afgedragen. Gebroken botten zijn ook totaal geen uitzondering.

Calcio Storico/Calcio Fiorentino: ontstaan

Dit wreedaardig balspel stamt uit de 15de eeuw. Het wordt gezien als een vroege vorm van voetbal en stamt zelf waarschijnlijk af van een Romeins balspel. Dat spel was op zijn beurt dan waarschijnlijk weer het resultaat van een soort militaire krachttraining.

Een écht startpunt van het Calcio is  echter moeilijk te bepalen. Balspelen worden immers al sinds mensenheugenis uitgevonden, aangepast en gespeeld.

Omdat Calcio Storico ook Calcio Fiorentino wordt genoemd, kun je al raden waar het ontstaan is: in Firenze (Italië).

Het waren aristocraten die Calcio Storico speelden. Zelfs tot in het Vaticaan speelde men het.

Op het einde van de 15de eeuw kende het spel zo’n grote populariteit dat men het op zowat elk plein in Firenze speelde. In 1490 zou men zelfs gespeeld hebben op de bevroren rivier Arno. En ook in andere landen buiten Italië speelde men het Calcio.

Toch zou de sport in de 18de-19de eeuw nog amper gespeeld worden en uitdoven. Tot het in 1930 een tweede leven kreeg. Sindsdien zijn er jaarlijks drie wedstrijden in juni.

Het evenement Calcio Storico/Calcio Fiorentino

Dit toch wel aparte evenement begint met een stoet in het historisch centrum van Firenze. Compleet met historische kostuums uit de 16de eeuw.

De ploegen die deelnemen aan het Calcio beelden de historische wijken van firenze uit. Elk team (wijk) heeft een eigen embleem. Nu zijn het de districten van Firenze die in teams worden opgedeeld met elk een kleur.

Bron:
Wikipedia
Geef hier je beoordeling van dit artikel. Bedankt!

Mijn citytrip Praag I: het astronomisch uurwerk van Praag

Pasen 2016 betekende voor mij een stedentrip naar Praag. Een stad in Tsjechië met véél bezienswaardigheden. Wat je vooral zal kennen is het astronomisch uurwerk van Praag. Iets wat ik zelf ook de moeite vond. Ik je hier kort uit wat die klok precies is.

Het astronomisch uurwerk van Praag: de eerste ontmoeting tijdens mijn stedentrip

Teleurstelling is te zwaar uitgedrukt voor mijn eerste ontmoeting met de astronomisch klok van Praag. Maar ik had het anders verwacht. Ik verwachtte immers dat de klok hoog op een indrukwekkende toren zou hangen. Maar niets is minder waar. De klok staat op de grond, je kunt er zowat recht voor staan. Maar vergis je niet, ze is wél verschillende meters hoog.

Natuurlijk is het uurwerk nog altijd indrukwekkend, waar het ook staat. Zeker aangezien de klok uit twee imposante delen bestaat. En het was leuk er eindelijk eens voor te staan. Want als het over Praag gaat, dan gaat het altijd wel over dat astronomisch uurwerk van Praag.

Het astronomisch uurwerk van Praag bestaat uit verschillende onderdelen. De betekenis ervan is net wat het ding zo interessant maakt, vind ik.

Astronomisch uurwerk van Praag: betekenis bovenste deel

Wat meteen opvalt is het bovenste deel. Gekleurd in blauw-oranje vlakken. Hier vind je twee cijferreeksen terug: Arabische en Romeinse cijfers. De Arabische telling loopt van 1 t.e.m. 24 en start vanaf zonsondergang. De Romeinse telling is dan weer het uurwerk zoals wij het nu nog gebruiken. Daarbij zie je ook nog eens de stand van maan en zon op de wijzers.

Er zit ook een Mesopotamisch tintje aan de klok van Praag. Het blauwe gedeelte duidt immers op het daglicht, het andere op de nacht.

Tenslotte zie je op het bovenste gedeelte in welk teken van de dierenriem we ons bevinden.

Astronomisch uurwerk van Praag: betekenis onderste deel

Het onderste gedeelte is geen klok maar eerder een schilderij.

Centraal zie je het wapenschild van de stad Praag. Daarrond draaien in cirkels de symbolen van de sterrenbeelden. De cirkels daarrond tonen dan weer uitbeeldingen van elke maand.

De buitenste cirkel bestaat uit veel witte rechthoekjes met tekst in. Hierin zie je de naamdagen van heel het jaar opgesomd. De naamdag wordt nog altijd wat gevierd in Praag.

De makers van de astronomische klok in Praag

In de 15de eeuw bouwde klokkenmaker Hanus, echte naam Jan Ruze, de eerste versie van de astronomische klok van Praag. De legende gaat dat na de bouw de raadsleden van de stad hem blind maakten. Zo kon hij nergens anders meer zo’n mooie klok bouwen.

Tussen 1552-1572 bracht Jan Táborsky het mechanisme van de klok op punt. Tot op vandaag is het nog altijd die mechaniek die de astronomische klok laat tikken.

De maker van de onderste schildering (1866) is dan weer Josef Mánes. In de 19de eeuw kende Praag immers een grote bloei. Het keizerrijk Oostenrijk liet het gezag wat verslappen, wat de ontdekking van een eigen nationale identiteit voor de Tsjechen betekende. Zo kwamen hun kunst en cultuur tot bloei. Een evolutie waar we nu nog altijd van kunnen genieten.

De show van de astronomische klok van Praag

Hoewel er altijd wel een groepje toeristen voor de astronomische klok staat, is het de moeite waard om klokslag op het uur ervoor te staan. Want dan begint de show. Let wel op, want op dat moment staan er véél toeristen en je zult even moeten zoeken om een goed plekje te vinden.

De show van het astronomisch uurwerk draait rond de houten figuren die in en rond de klok zijn geplaatst. Links van de klok zie je de uitbeelding van de ijdelheid (een figuur met spiegeltje) en hebzucht (een cliché uitbeelding van een Jood met een zak geld). Rechts zie je het geraamte van de dood dat een touwtje vast houdt en het symbool van wellust en bedreiging, wat in die tijd voor Praag de Turken waren. Boven de klok staat een gouden haan. Binnen in de klok zitten de twaalf apostelen verstopt.

Klokslag op het uur beginnen de figuren langs de klok te bewegen. Het geraamte trekt aan zijn touwtje en een klokje begint te luiden.

Dit is het sein voor de luikjes aan weerszijden van de haan om open te gaan. Gedurende enkele seconden zie je dan de beeldjes van de apostelen passeren. Wanneer de luikjes dichtgaan zie en hoor je de haan (zachtjes) kraaien. Pas dan slaat de klok het uur.

Het astronomisch uurwerk van Praag: de moeite waard

Als historicus en grote fan van weetjes of culturele wist-je-datjes, kon ik de astronomische klok van Praag zeker smaken. Ok, de show van de klok is misschien wel overroepen maar het is een mooi stukje folklore en zeker vroeger zal het indrukwekkend zijn geweest. De klok zelf vind ik in elk geval mooi en het was leuk deze beroemde attractie eens in levende lijve te zien.

Hoewel je de klok niet kunt missen wanneer je tijdens je stedentrip in Praag bent, raad ik je zeker aan er eens te passeren én de show te zien. Je vindt het uurwerk terug in het oude stadsgedeelte, onderaan de toren, rechts van het stadhuis. Ik plaats hier bewust geen filmpje van de klok en de show. Laat je maar verrassen!

Wil je trouwens meer weten over mijn bezoek aan Praag? Lees dan zeker ook eens mijn ander verslag hierover.