Category Archives: Geschiedenis Groot-Lanaken

Massamoord in Lanaeken

Op dinsdag 6 april 1937 stond er in de krant Limburger Koerier een schokkende titel. Er had immers een massamoord in Lanaken plaatsgevonden!

Hoewel het hier om een klein artikel gaat van maar vijf regeltjes lang, trok de titel meteen de aandacht. Gelukkig was de titel sensationeler dan de eigenlijke massamoord zelf bleek te zijn. Ook toen maakten sommige journalisten blijkbaar hun krantenartikelen al spectaculairder dan ze in realiteit waren.

Toch vond er in april 1937 daadwerkelijk een massamoord plaats in Lanaken. Verschillende onbekende daders drongen immers een landgoed van de gemeente binnen. Het ging hier over het landgoed van de familie Van Glabbeek, toenmalig schepen van Lanaken.

Deze onbekende daders gingen hardvochtig te werk en hebben talloze……bijen vermoord! De moordenaars vernielden eerst verschillende bijenkorven die op het landgoed te vinden waren. Hierna gingen ze over tot het doden van de bijen zelf. Dit deden ze met stokken waarmee ze de diertjes vermorzelden.

Hoewel het hier een jammerlijke daad van dierenleed betreft, overdreef de journalist misschien toch wel een beetje met de titel “Massamoord!” dat boven dit kleine artikel stond. Het vernielen van de bijenkorven zal de familie Van Glabbeek op kosten hebben gejaagd, en men kan zich afvragen of het hier ging om willekeurig vandalisme of een of andere (politieke) afrekening. Wel leuk om te leren uit dit krantenartikel is het feit dat het houden van (veel) bijenkorven vroeger geen uitzondering was.

Misschien toch een voorbeeld nemen aan onze voorgangers en wat bijen houden? De natuur heeft ze immers nodig en naast het produceren van honing hebben de beestjes ook nog talloze andere voordelen! Je kunt meer te weten komen over bijenteelt in Lanaken via deze website.

Kent u zelf nog verhalen uit Groot-Lanaken of toevoegingen die u wilt delen? Neem dan zeker eens contact met mij op

Mond- en klauwzeer in Veldwezelt

Ik schreef al over de uitbraak van mond- en klauwzeer in Smeermaas, maar ook Veldwezelt had al eerder met deze ziekte te maken gekregen.

Al in 1893 heerste de ziekte in Veldwezelt. Mond- en klauwzeer treft evenhoevige dieren zoals runderen en schapen, maar  is onschadelijk voor de mens zelf. Economisch gezien is het natuurlijk catastrofaal als de ziekte uitbreekt op een boerderij. Alle dieren worden afgemaakt om de epidemie in te dijken.

Echter, niet enkel de boeren worden getroffen. Ook andere handelaren. De Nederlandse krant De Kleine Courant berichtte op 26 april 1893 immers dat de grenzen gesloten zouden worden. Dit wat betrof de invoer van rundvee en mest uit de gemeente Veldwezelt en de naburige plaatsen Lanaken Vroenhoven. De vergunningen tot invoer van deze producten werd aan Nederlandse zijde ingetrokken. De handel van rundvee en mest viel hier dus stil, maar het was een degelijke manier om de verspreiding van de veeziekte tegen te gaan.

Weet je zelf nog andere verhalen over veeziektes in Groot-Lanaken? Deel ze dan zeker via mijn contactformulier!

Mijn bezoek: kerkhof psychiatrisch ziekenhuis Rekem

Een publiek geheim in Rekem: de begraafplaats van het psychiatrisch ziekenhuis. In 2014 maakte Canvas er een documentaire over. Die deel ik hier graag met je.

Wil je ook graag het boek gebaseerd op de reeks lezen? Dan kan ik je persoonlijk aanraden deze aan te schaffen!

De begraafplaats, door de makers van de documentaire het ‘krankzinnigenkerkhof’ genoemd, ligt aan de Daalbroekstraat in Rekem.

Niet altijd een psychiatrisch ziekenhuis

De plek die we nu kennen als het psychiatrisch ziekenhuis in Rekem had niet altijd die rol. Het was immers eerst het Kasteel d’Aspremont-Lynden dat in de 18de eeuw werd opgeëist door de Fransen. Zij richtten het poortgebouw in als militair hospitaal. Niet veel later, na het vertrek van de Fransen, vormde men het kasteel om tot bedelaarsgesticht.

Daar komt bij dat het ook tot een kolonie werd omgevormd. Deze kolonies waren projecten om arme gezinnen verder te helpen. In Rekem betekende dit dat het bedelaarsgesticht de heidegronden rond de Daalbroekstraat verwierf. Deze gronden moesten voorzien in de noden van het bedelaarsgesticht. Een hoeve was bijvoorbeeld een goed voorbeeld van resultaat van het kolonieproject.

Krankzinnigengesticht van Rekem

Dit bedelaarsgesticht bestond tot 1891. Daarna was het de plek voor de heropvoeding van kinderen die met justitie in contact waren gekomen.

Vanaf 1921 doet deze plek dienst als een zogenaamd kranzinnigeninstituut. De koloniehoeve zorgde nog altijd voor voedsel en ook een begraafplaats werd ingericht.

Een nieuwe toekomst voor de begraafplaats

Het perceel is ondertussen overgedragen aan het Agentschap voor Natuur en Bos. Zo maakt dit stukje in het naaldbos deel uit van het grote Nationaal Park Hoge Kempen. Omwille van dit statuut werd dan ook beslist om de begraafplaats stilaan door de natuur te laten overnemen.

Het Gesticht in Rekem en de Tweede Wereldoorlog

Ik vond het boek ‘De zot van Rekem en Gott mit uns’ per toeval op Bol. Dit boek is een ooggetuigenverslag en gaat over de patiënten van het gesticht tijdens de Tweede Wereldoorlog. Interessant!

De documentaire over de begraafplaats

De documentaire kan je bekijken via het streamingplatform VRT NU. De reeks heet Publiek Geheim en het gaat over de aflevering over het psychiatrisch ziekenhuis in Rekem. Heb je vragen, toevoegingen of eigen verhalen? Neem dan zeker eens contact met me op!

Enorme rookzuil bij Rekem

Juni 1982. In het Limburgsch Dagblad zien de lezers vetgedrukte letters: ENORME ROOKZUIL BIJ REKEM

Nu moet je weten dat in juni de komkommertijd in de kranten al begint. Hoewel deze krantenkop bij veel lezers, vooral die uit Rekem en de rest van Groot-Lanaken, het hart even stil liet staan, bleek dit weer een voorbeeld van een op sensatie gerichte titel.

De ‘enorme rookzuil bij Rekem’ verwijst immers naar de cartoon die op 2 juni 1982 in de krant het Limburgsch Dagblad verscheen, en die je hieronder terug vindt.

Echte Limburgsche humor uit het Maasland dus!

Meer historische artikels over Rekem lezen? Kijk dan zeker eens hier!

Heb je zelf een verhaal uit Rekem dat je wilt delen? Neem dan zeker eens contact met me op!

Mond- en klauwzeer in Smeermaas

Velen van ons herinneren zich nog de paniek toen mond-en-klauwzeer, een ziekte die evenhoevige dieren zoals runderen of schapen treft, in onze contreien voorkwam. Ook nu nog wordt gevreesd dat de ziekte weer de economie in de Europese Unie zal schaden en men doet er alles aan het virus buiten onze landsgrenzen te houden. In Smeermaas heeft het virus echter al eens gewoed, zo leren we uit de krant Limburger Koerier van woensdag 3 november 1937.

In 1937 werd hier bij een landbouwbedrijf de ziekte mond-en-klauwzeer vastgesteld. De landbouwer hield koeien, die vaak slachtoffer van het virus zijn. De ziekte is niet schadelijk voor mensen maar zorgt wel voor een massasterfte bij dieren, waardoor landbouwers hun inkomsten verliezen en wij ons voedsel.

Volgens het krantenartikel werden de ‘nodige maatregelen’ in Smeermaas genomen om de uitbreiding van de ziekte tegen te gaan. Dit hield waarschijnlijk in dat de zieke dieren werden afgemaakt en dat het landbouwbedrijf onder quarantaine kwam te staan tot er geen spoor van het virus meer te bekennen was.

Het was echter niet de eerste keer dat men in onze streek te maken kreeg met mond- en klauwzeer. Ook in het 19de eeuwse Veldwezelt was dit al eens voorgekomen.

Het is duidelijk: problemen van nu zijn niet altijd recent maar kwamen ook vaak in de geschiedenis al eens voor. Het is daarom niet slecht om te kijken hoe we toen reageerden, om zo de oplossingen van vandaag beter te maken.

Ken je zelf nog verhalen over veeziektes in onze streek? Deel ze dan zeker via mijn contactformulier!