Velen van ons herinneren zich nog de paniek toen mond-en-klauwzeer, een ziekte die evenhoevige dieren zoals runderen of schapen treft, in onze contreien voorkwam. Ook nu nog wordt gevreesd dat de ziekte weer de economie in de Europese Unie zal schaden en men doet er alles aan het virus buiten onze landsgrenzen te houden. In Smeermaas heeft het virus echter al eens gewoed, zo leren we uit de krant Limburger Koerier van woensdag 3 november 1937.

In 1937 werd hier bij een landbouwbedrijf de ziekte mond-en-klauwzeer vastgesteld. De landbouwer hield koeien, die vaak slachtoffer van het virus zijn. De ziekte is niet schadelijk voor mensen maar zorgt wel voor een massasterfte bij dieren, waardoor landbouwers hun inkomsten verliezen en wij ons voedsel.

Volgens het krantenartikel werden de ‘nodige maatregelen’ in Smeermaas genomen om de uitbreiding van de ziekte tegen te gaan. Dit hield waarschijnlijk in dat de zieke dieren werden afgemaakt en dat het landbouwbedrijf onder quarantaine kwam te staan tot er geen spoor van het virus meer te bekennen was.

Het was echter niet de eerste keer dat men in onze streek te maken kreeg met mond- en klauwzeer. Ook in het 19de eeuwse Veldwezelt was dit al eens voorgekomen.

Het is duidelijk: problemen van nu zijn niet altijd recent maar kwamen ook vaak in de geschiedenis al eens voor. Het is daarom niet slecht om te kijken hoe we toen reageerden, om zo de oplossingen van vandaag beter te maken.

Ken je zelf nog verhalen over veeziektes in onze streek? Deel ze dan zeker via mijn contactformulier!